Nəsr | https://kultur.az

Adil Cəmil – 65 və yaxud “Qan-qırmızı laləsinin, közərtisi qış qaytar...

13 10 2019 / 12:10 - Nəsr, Ədəbi tənqid, ƏDƏBİYYAT

Bu ömür tarixi, gün olayıdır, Qarşıdan qocalıq zirvəsi gəlir. Övlad da, nəvə də Tanrı payıdır, Görəndə yaşamaq həvəsi gəlir. Adil Cəmil Bu il Adil Cəmilin yubiley ilidir, şairin 65 yaşı tamam olur. Kimə dedimsə, inanmadı...

AKİF ABBASOV – “BOZBAŞLA PEÇENYE”

08 10 2019 / 00:04 - Nəsr, ƏDƏBİYYAT

(hekayə) Sovet hakimiyyəti illəri idi. Faizlə Fəxrəddin dəmiryol stansiyasının yanındakı yeməkxanaya gəldilər. Axşamüstü idi. Burada yaxşı qazan yeməkləri verirdilər. Ucuzluq idi. Yarpaq dolması sarımsaqlı qatıqla, kələm...

Təhminə Vəliyeva – Bəxtiyar Vahabzadənin Nəsimi “Fəryad...

29 09 2019 / 20:27 - Nəsr, Ədəbi tənqid, ƏDƏBİYYAT

Nəsimi sözü dövrə, zəmanəyə qarşı etiraz səsi, misilsiz şair üsyankarlığın ifadəsidir. Baş verənlərə şair üsyankarlığı ilə cavab vermək Bəxtiyar Vahabzadə üçün də yad deyildi. O, hər zaman ya bir şeir, ya bir misr...

AKİF ABBASOV – “CAMIŞ”

29 09 2019 / 20:10 - Nəsr, ƏDƏBİYYAT

(hekayə) Söyüdlü kəndində Allahverdi ilə Xudaverdi deyilən iki mehriban qonşu vardı. Hərəsinin də 4-5 qızı, oğlu. Bu iki nəfər qonşu olmaqdan savayı yaxşı dost, yoldaş, sirdaş, Allah adamı idilər. Bunlara baxıb arvad-uşa...

15542340_1303107363085020_3670700890733333836_n

Keçmişdən gələcəyə gedən metro qatarı, yaxud dəyər məsələsi… ...

20 09 2019 / 13:29 - Nəsr, Ədəbi tənqid, ƏDƏBİYYAT

Məncə, ədəbiyyat – uşaq ədəbiyyatından, yəni nağıllardan başlayır. Dünya uşaq ədəbiyyatının çox qədim tarixi var. Şifahi xalq ədəbiyyatındakı nağıllar, əfsanələr buna sübutdur. Dünyanın bütün xalqları öz övladları ...

Akif ABBASOV – “TÖHMƏT”

20 09 2019 / 13:11 - Nəsr, ƏDƏBİYYAT

(hekayə) Kolxozçular kənd klubuna yığışmışdılar. Axır ki, kolxoz sədri Əjdəroğlu gəlib çıxdı. Qanı qara idi. Zəhmini göstərmək üçün üzünü turşutmuşdu, yoxsa doğrudan di ciddi məsələ vardı - bilmədilər. ...

11892138_1222222917804043_6910032793468251833_n

Xəzangül – “Möcüzəyə oxşar həqiqət”

20 09 2019 / 12:58 - Nəsr, ƏDƏBİYYAT

Ülkər qapını təpiklə açaraq, qucağındakıları evin ortasına tökdü. Otağın bir küncündə, dizlərini qucaqlamış anasına baxaraq gülümsədi: - Gör nə qədər qıjıltikan, yarpız, qulançar yığmışam. Bu dəqiqə bişirib yeyərik. Ana ...

Aqil ABBAS – “Əzrayılın erkək-dişiliyi”

17 09 2019 / 20:32 - Nəsr, ƏDƏBİYYAT

Ana səhifə (hekayə) …Oturmuşdu, daha doğrusu, yayxınmışdı stula. Yorğun görünürdü. Elə bil biçindən gəlmişdi. Kök adam, isti də nə təhər təntitmişdisə, mağarın ortasındakı sərinkeşin gətirdiyi mehi də səhra küləyi...

Akif ABBASOV – “İSMAYILIN BACISI OĞLU”

15 09 2019 / 22:34 - Nəsr, ƏDƏBİYYAT

(hekayə) Özündəndeyənovu sanballı bir idarənin rəisi vəzifəsinə qoymuşdular. Vəzifəzadənin kürəkəni olduğuna görə. Özündəndeyənov İsmayılın bacısı oğlu idi. İsmayıl da kiçik bir idarədə kiçik bir vəzifədə çalışırdı. Bacı...

Qalib Şəfahət – “ATILMAQ”

14 09 2019 / 22:55 - Nəsr, ƏDƏBİYYAT

(hekayə) Niyə məni bu dünyada tək-tənha qoyub getdin ata?… sən bizimlə olsaydın onda anamla, qardaşımla birgə olardıq… Sanki havasızlıqdan boğulacaqdı… Payızın sərinləşməkdə olan ilıq havasını doyunca c...

“Daha mənə əmi deyən olmayacaq…”

09 09 2019 / 17:09 - Nəsr, Şəhidlərimiz

(Dostum, qardaşım, polis zabiti Şahin Nəsirovun əziz xatirəsinə… ) Sənin haqqında təəssüratlarımı yazarkən cümlənin zamanını keçmişdə göstərə bilmirəm. Bəlkə də keçmiş hadisələr o zaman nəql olunur ki, onun gələ...

Elvin Arifoğlu – Həkimlər üçün iş saatı olmur ( Hekayə )...

01 09 2019 / 16:31 - Nəsr, ƏDƏBİYYAT

- Atam gəldi. Uraa!!! - Gəl görüm, qucağıma. Ay səni dəcəl, günü gündən böyüyürsən. Belə getsə, səni qucağıma ala bilməyəcəm. - Atam gəldi. Uraa!!! - Gəl görüm, qucağıma. Ay səni dəcəl, günü gündən böyüyürsən. Belə getsə...

36861890_353120681890027_7463987397567447040_n

Aqşin Xəyal – Araq şüşəsindəki dua (hekayə)

01 09 2019 / 16:13 - Nəsr, ƏDƏBİYYAT

Hadisə vaqeə olub Bakının Məhəmmədi kəndində. Adını çəkdiyim kənddə xalamgil yaşayırdı. O zamanlar mən uşaq idim və hər tətillərdə orda qalırdım. Səhv etmirəmsə payız tətili vaxtıydı, mən yenə də orda idim. Bir gün xalam...

Aləm Kəngərli – “Vətən” (hekayə)

29 08 2019 / 17:35 - Nəsr, ƏDƏBİYYAT

…Səfər kişi fikirlər məngənəsindən qurtula bilmirdi. Düşünürdü ki, görəsən, öləndən sonra Allah onun günahlarını bağışlayıb didərgin düşmüş ruhunun öz doğma ocağına – ata-baba yurduna dönməsinə izn verəcəkmi?...

Əsəd Cahangir – “Özünüdərk” (esse)

25 06 2019 / 16:52 - Nəsr, ƏDƏBİYYAT

Gənclik yaşlarımdan indiyə qədər özümün “qeyri-adi yaddaş”ımla ətrafdakıları heyrətləndirmişəm. Kiməsə botanika dərsliyindən yadımda qalan “mərcangilə və qaragilə iyirmi beş illik bitkidir” sözlərini deyəndə,...

Akşin Xəyal – Poçtalyon ( Hekayə)

25 06 2019 / 16:37 - Nəsr, ƏDƏBİYYAT

Çöldən ayaq səsləri eşidib, əlimdəki təzə süzdüyüm çayı taxtadan düzəlib, rənglənməmiş stolun üstünə qoyub, pəncərənin çirkli şüşəsindən boylandımsa da, heç kimi görə bilmədim. Oturub çayımı üfürə-üfürə qurtumlamağa başl...

İradə Aytel – TALEH (hekayə)

23 06 2019 / 16:38 - Nəsr, ƏDƏBİYYAT

Qaranlıq, tənha bir qış gecəsi… Qatarın dəmir ayaqlarının taqqıltısı və arabir eşidilən fit səsi olmasaydı, o özünü bu dünyanın adamı bilməz, hansısa kimsəsiz, qərib bir çöllükdə hiss edərdi. O tələsirdi… Səhərə t...

Həsrətdə qalan tar
(hekayə)
Görəsən, tar kövrələrmi? Deyəcəksiz, yox! Mən də elə düşünürdüm. Amma bu əhvalatı eşidəndə inandım ki, kövrəlir, özü də səssiz-səmirsiz...
Qərb otelinin alt mərtəbəsində yerləşən çayxanada məktəb direktoru işləyən dostumla oturmuşduq. Hərdən işdən sonra bura gəlir, çay süfrəsi arxasında söhbət edir, həm də şahmat oynayırdıq. Ədəbi mühitdə baş verən yeniliklərdən danışır, şair və yazıçıların əsərlərini müzakirə edirdik. Həzin və kövrək şeirlər yazan müəllimin, həm də şairin yeni yazdığı şeirlərini dinləmək mənə ləzzət edir, bundan zövq alırdım.
Bir gün yenə görüşdük. O, eynəyini gözünə keçirib xəyala dalmışdı. Mən sükutu pozub xəbər aldım:
- Əsgər müəllim, sən dünyagörmüş adamsan. Uzun illər Rusiyada yaşamış, şəhər və kəndləri qarış-qarış gəzmis, çoxlu insanla ünsiyyətdə olmusan. Yəqin ki, həyatında maraqlı hadisələr az deyil.
- Əlbəttə! - deyə o, təsdiq əlaməti olaraq başını tərpətdi.
- Əgər elədirsə, birini danış, - deyə xahiş etdim.
O, bir qədər dalğın görkəm aldı. Arxaya söykənib gözlərini yumdu, nə isə düşündü. Orta boylu, dolu bədənli, ağbəniz, nazik bığlı, saçları bir qədər ağarmış və seyrəlmiş bu insan gəncliyində peşəkar idmanla məşğul olmuş, müxtəlif yarışlarda qalib gəlmişdi. Oamətini düz tutaraq yeriyir, hamı ilə səmimi davranır, gənclərə öyüd-nəsihət verməkdən mənəvi zövq alırdı.
Əsgər müəllim söhbərtinə başladı.
- Hə, bir əhvalat söyləyim. Məncə maraqlıdır. Onu deyim ki, olmuş hadisədir, - əlini masaya dayadı və sözünə davam etdi: - Bir neçə ilin söhbətidir. Onda müəllim işləyirdim. Əmək haqqım bir qədər az olduğundan ticarətlə məşğul olmağa başlamışdım. Bu sahədə əlim gətirir, yaxşı dolanırdım. Doğrusu, narazılığım yox idi. Qazandığım pulla özümə ikimərtəbəli ev tikmiş, övladlarıma ail təhsil vermiş, oğul-qızımı ev-eşik sahibi etmişdim. Ancaq bir gün işlər elə gətirdi ki, böyük bir bəlaya düşdüm. Belə ki, şərikim, həm də dostum mənə xəyanət edib bütün pulları mənimsəmiş, ölkəni tərk etmişdi. Evdə olan hər şeyi - çürbəcür bahalı xalçaları, müxtəlif qab-qacağı, televizor, kompyuter, mebel dəstini satmalı oldum. Yalnız zalın baş tərəfində, şkafın üstündə yerləşən tarı satmağa əlim gəlmədi. Çünki tar mənə çox əziz idi. Neçə il idi ki, mənimlə yoldaşlıq edirdi. Onu göz -bəbəyi kimi qoruyur, heç kəsə etibar etmirdim. Kədərlənəndə tarda ifa etməyi sevir, əlimə götürəndə dərdlərimi unudur, sanki başqa aləmə gedirdim.
Amma nə fayda. Xeyli borc götürdüm, satdığım əşyaların pulunu verdim, həmin məbləği ödəyə bilmədiyimə görə tarı satmağa məcbur oldum. Nə qədər ağlasam, sızlasam da. Həmin gecə ürəyim əməlli-başlı ağrıdı, bundan çox pərişan oldum.
Onu deyim ki, tarı satmaq istəyimi musiqi məktəbinin direktoru Qabil müəllimə çatdırdım. O da müştəri tapacağına söz verdi. Söhbətdən bir neçə gün sonra dostum, ailəvi gediş-gəliş etdiyimiz Qulu müəllim həyat yoldaşı ilə birlikdə evimə gəldi. O, rayonda idarə müdiri işləyirdi.
- Əsgər müəllim, eşitdim, tarı satmaq istəyirsən, oğlum musiqi məktəbinin tar bölməsinə gedir. Ona görə almaq istəyirəm. Satırsan? –deyə xəbər aldı.
- Hə, satıram, Qulu.
- Bəs, neçəyə verirsən?
- Bu tarı Bakıdan yüz əlli ABŞ dollarına, qabını isə əlavə olaraq əlli dollara almışam.
Qulu müəllim dedi:
-Hamısına yüz əli dollar verirəm. Razısan?
Mən cavab verdim:
- Vallah, mən aldığım qiymətə, öz qiymətinə verirəm. Axı iki yüz dollar edir?!
- O isə əda ilə dedi:
- Əşi, dost deyilik?! Nə olsun ki, belə almısan. Verdiyim bəsindir. Qabla birlikdə aparıram.
Onun qaba rəftarından sarsıldım. O, bilirdi ki, mənə təcili pul lazımdır. Həmin gündən üç gün əvvəl borc pul istəmişdim, sızlayıb demişdi ki, oğlumun canı, yoxdur, kasıbçılıqdır. Ona görə belə həyasızlıq edirdi. Amma hisslrimi cilovlayıb narazılığımı büruzə vermədim. Həmin qiymətə razılaşıb tarı verdim.
Üstündən bir müddət keçdi. “Dostları”ım bizə gəldi və dedilər ki, tar çalmır.
Mən söylədim ki, elə şey ola bilməz. Necə yəni, tarın səsi çıxmır?!
-Sənimi aldadırıq, - deyə bildirdilər.
Onların evinə getdik. Tarı əziz bir dost kimi əlimə götürdüm və yoxladım. Gördüm, doğrudan, çalmır. Həmin an düşündüm, görəsən tara nə ediblər? Mən tarı belə vəziyyətdə verməmişəm, axı. Tarı toz basmışdı, sanki uzaq bir küncə tullayıb, təmizliyinə diqqət verməmişdilər. Odur ki, tarın belə halındən çox pərişan oldum və satdığım üçün özümü qınamağa başladım. Dedim, elə mənə haqq olur. Niyə satırdın, çalmır.
Tarı götürüb evə gəldim. Qış ayları idi. Otaqda qızdırıcı vardı və qaz gur yanırdı. Ona görə içəridə istilikdən narazılıq etmək olmazdı. Tarı səliqə ilə silib təmizlədim, sığallayıb balam kimi bağrıma basdım. Köhnə yerinə qoydum. Geriyə çəkilb baxdım, uşaq tək kövrəldim. Amma nə fayda, artıq mənim deyildi.
Bir sözlə, tar bütün gecəni orada qaldı. Səhər nə olsa, yaxşıdır. Yerimdən qalxan kimi tara yaxınlaşdım, onu qucaqladım, sinəmə aldım. Simlərinə vuran kimi tar çalmağa başladı. Bu, nəydi? Möcüzəydimi? Tar çalırdı...
Nə isə. yanıqlı bir hava ifa etdim. Tar əlimdə, barmaqlarımda elə həzin, kövrək və kədərlə səslənirdi ki?! Mən donub qalmış, özümdə deyildim.
Nəhayət, götürüb onların evinə getdim və ər-arvadın yanında yanıqlı bir mahnı ifa etdim. Hətta onlar da təəccüb etdilər. Dedim, tarı soyuğa vermişdiz, tar xəstələnmişdi, onu müalicə etdim. Bir daha soyuqlatmayın!
Bu sözü deyəndə gözlərim yaşardı. Ağlamağımı görməsinlər, deyə, üzümü yana çevirib çıxdım.
Bilirsən, qəribə nə oldu? O oldu ki, bir müddət sonra yenə tarın çalmadığını bildirdilər. - Oğlumuzu Gəncədə liseyə yerləşdirmişik. O, çıxıb gedib, daha musiqi məktəbində oxumur. Ancaq dünən evə gəlmişdi Tarı əlinə götürdü ki, ifa etsin, nə qədər cəhd etsə də, yenə çalmadı.
Mən acıqla cavab verdim:
-Bəs, deməmişdim, tarı xəstələndirməyin.
Ev sahibi dedi:
-Əsgər müəllim, bizlik nə var ki?
Bir söz deməyib tarı qoltuğuma vurub evə gətirdim. Baxımsız qalmış tarı yenə silib təmizlədim, simlərini köklədim, çalmadı, səsi çıxmadı. Götürüb bu dəfə də əvvəlki yerinə qoydum, Qazı daha gur yandırdım. Dedim, qoy soyuqdəyməsi çıxsın, özünə gəlsin. Amma bu dəfə səhərə qədər gözləməyə səbrim çatmadı. Ürəyimdə neçə illərdən bəri qubar başlamış tar həsrətimi doyunca söndürməyə qərar verdim, elə hey fasiləsiz çaldım. Evdəkilər təəccüb qaldılar, sənə nə olub? Nə yaman yanıqlı çalırsan? Onlara cavab verdim ki, siz başa düşməzsiz, işinizdə olun.
Onda dərk etdim ki, xəstəliyin adı həsrət xəstəliyidir. Tar məndən ötrü xiffət çəkir. İnandırım səni, bu kiçik alət köksünü sinəmə qoyub əməlli-başlı ağlayırdı. Bu hissi ilk dəfə keçirdiyimə görə nadanların əlində qalmasına dözə bilmirdim. Ona görə gecə başımı yastığa qoyub doyunca ağladım və Müşfiqin həyəcanlı çağırışı, onun ürək çırpıntıları mənə gün kimi aydın oldu.
- Müəllim, başını ağrıtdım, - deyə o, dilləndi.
- Nə danışırsan, Əsgər müəllim, davam et, çox maraqlı əhvalatdır, -deyə cavab verdim.
- Hə. Bunun üstündən bir müddət keçdi. Onlar yenə bizə gəldilər. Gəlişlərinin səbəbini soruşanda tarı satmaq istədiklərini bildirdilər.
Mən xəbər aldım:
- Neçəyə satırsız?
İdarə müdiri hırıldayıb dedi:
- Altı yüz ABŞ dollarına.
Mən dəhşətə gəldim:
-Necə yəni, altı yüz dollar. Axı sizə yüz əlli dollara vermişdim.
O, üzünü turşutdu:
- Nə olsun? Sən elə vermişdin, biz belə veririk.
- Heç olmasa, iki yüzə verin alım.
- Nə danışırsan? Görmürsən, qiymətlər qalxıb. Altı yüzdən bir qəpik də olsa, aşağı vermirik.
Onların bu hərəkətinə pərişan olsam da, əlavə etməyi özümə borc bildim:
-Bəs, dostluq?! Tarı sizə satmağa məcbur qalanda, aldığım qiymətdən aşağı verdim. Unutmamısız ki? Bun dostluğun xatirinə etmişdim.
Cavabları daha kəskin oldu:
-Nə dostluq, müəllim? Bizə pul lazımdır. Oğlumuzun təhsil haqqını keçirmək lazımdır.
Mən astadan:
- Mənim o qədər pulum yoxdur! - dedim və həmişəlik olaraq evlərini tərk etdim.
Bundan sonra harada tar səsi eşidirəmsə, həsrətdə qalan tarım yadıma düşür və çox kədərlənirəm. Əminəm ki, tar da elə mənim kimi kövrəlir. Özü də səssiz-səmirsiz..

Əli Cəfəroğlu (Əliyev),
Prezident təqaüdçüsü, yazıçı-publisist, Azərbaycan
Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, Ağstafa rayon
Təhsil Şöbəsinin aparıcı məsləhətçisi
e-mail:Ali.cafaroqlu@mail.ru
mob.tel:050-265-88-29

Əli Cəfəroğlu – ” Həsrətdə qalan tar” (hekayə)...

22 04 2019 / 22:51 - Nəsr, ƏDƏBİYYAT

Həsrətdə qalan tar (hekayə) Görəsən, tar kövrələrmi? Deyəcəksiz, yox! Mən də elə düşünürdüm. Amma bu əhvalatı eşidəndə inandım ki, kövrəlir, özü də səssiz-səmirsiz… Qərb otelinin alt mərtəb...