Nəzakət Bədirova
İnsan imtahan olunduğunu unudarsa
Yer kürəsi həyat üçün əlverişli olan yeganə planetdir. Hara baxsan, nizam-intizam, tarazlıq, gözəllik, nemət görərsən. Gözəl təbiət, bir-birini əvəz edən fəsillər, ağaclar, quşlar, heyvanlar, rəngbərəng kəpənəklər bir-birini tamamlayır. Hər şey bizim üçün – insan üçün yaradılıb. Üstəlik də zövqlə və sevgi ilə … Heç düşünmüsünüzmü, bu qədər tarazlığı, nizamı kim və ən əsası nə üçün yaradıb? Bu sevgiyə görə kimə borcluyuq?
Bunu bir nümunə ilə müqayisə edək: başqa bir ölkəyə səfərə getdiyimizi düşünək. Oteldəki otağımızın qapısını açıb içəri girəndə gözəl təamlarla dolu süfrənin açıldığını gördüyümüz zaman nə düşünərik? Təbii ki, ağlımıza gələn ilk sual “bu süfrəni kim və nə üçün açıb” olacaq. Heç kim “bu süfrə təsadüfən açılıb”, – deyə düşünməz. Çünki yeməklər səbəbsiz bişirilməz və süfrə səbəbsiz açılmaz. Nümunə üzərində bir az da düşünək. Bizə qarşı belə diqqət göstərən və süfrə açan insana ən azından minnətdarlığımızı bildirmək üçün təşəkkür etmək istəyərik, elə deyilmi?
Bəs bu qədər gözəllik və nemətlə əhatə olunmuşkən bizi və bizi əhatə edən hər şeyi yaradan Allaha təşəkkür edirikmi? Və bu nemətlərin nə üçün, hansı səbəblə yaradıldığını düşünürükmü? Allah bir ayəsində belə buyurur:
Doğrudan da, Allah insanlara qarşı lütfkardır, lakin insanların çoxu şükür etmir. (Bəqərə surəsi, 243)
Bu dünya bir imtahan yeridir və bu həyat bizə yalnız öz ehtiyaclarımızı təmin etmək üçün verilməyib. Bir məqsədlə verilib. Nemətlər üzərində dərin-dərin düşünərək Onu yaradana şükür etməyimiz, insanlara yaxşılıq etməyimiz, gözəl əxlaqı – İslam əxlaqını yaşamağımız üçün verilib. İnsan yeganə şüurlu varlıqdır. Şüuru da ona təsadüfən verilməyib. Bəs insan Allahı layiqincə təqdir etməzsə, Ona şükür etməzsə və imtahan olunduğunu unudarsa, nə olar?
Yenə bir nümunə üzərindən düşünək. Bir insana yaxşılıq etdiyinizi fərz edin. Sizin ona qayğı və sevgi ilə yanaşmağınıza və onun hər problemini həll etməyinizə baxmayaraq, o insan sizə qarşı laqeyd olsun. Belə vəziyyətdə nə edərsiniz? Yenə də qayğı və sevgi göstərməyə davam edərsinizmi? Məncə, yox…
Əgər dünyaya gəliş məqsədimizi unutsaq, bizə verilən həyatın, nemətlərin şükrünü etməsək, Allah bərəkətini üzərimizdən qaldırar. Sahib olduğumuz nemətlərdən zövq ala bilmərik. Ən əsası isə Allahın bizə olan sevgisini itirərik. Allah Bəqərə surəsinin 152-ci ayəsində belə bildirir:
Siz Məni yad edin ki, Mən də sizi yad edim! Mənə şükür edin, Məni inkar etməyin!
İnsan imtahan olunduğunu unudarsa, hər şeyin sahibinin özü olduğunu zənn edər, özünü Allahdan ayrı, müstəqil bir varlıq kimi düşünər, Allaha borclu olmadığını (haşa) zənn edər, təkəbbürlü olar, ətrafında baş verənlərə qarşı laqeyd davranar, heç kimə dəyər verməz, eqoist olar, ancaq özünü və öz ehtiyaclarını düşünər, bir sözlə, pis əxlaqa bürünər. Belə insanı heç kim sevməz. O, ətrafındakılara qarşı necə davranarsa, ətrafındakı insanlar da ona eynilə cavab verərlər. Nəticədə, həmin insanın həyatı cəhənnəmə çevrilər. Cəhənnəm həyatını hələ dünyada ikən yaşamağa başlayar.
Beləliklə, insan hər zaman diqqətli olmalı, Allahın onu niyə yaratdığını xatırlamalı, daim şükür etməli, aciz varlıq olduğunu və hər an Allaha möhtac olduğunu unutmamalıdır. Allaha möhtac olduğunu qavrayan insan isə təkəbbürdən uzaqlaşar, təvazökar, bağışlayıcı və mərhəmətli xarakterə sahib olar. Belə insan hər kəs tərəfindən sevilər və ona hörmət edilər. Ən əsası isə o, Allahın sevgisini, himayəsini və rəhmətini qazanmış olar. Elə isə dünyaya imtahan olunmaq üçün gəldiyimizi unutmayaq və Allahın sevgisini qazanmağa çalışaq inşaAllah.
Yazıya 689 dəfə baxılıb
