Yuxuma düşdü gecə
Dünyanın göy qurşağı.
Arzu tək keçilməyən,
Ümid tək kiçilməyən,
Ömür tək biçilməyən
Yerin – göyün işığı.
Ürəyim dalğalandı
Sevinc parıltısından,
Aydınlığın içində
Naz ilə güzgülənən,
Oymaq-oymaq güllənən,
Çağlayanda lillənən,
Durulanda göllənən,
Suyun şırıltısından.
Anladım ki,bu anda,
Duyğularım, hisslərim
Xəbərsizdir nə qədər,
Dünyanın möcüzəsindən
Xəbərsizdir nə qədər,
Açılan qapılardan,
Örtülən qapılardan,
Qeybdən səda kimi,
Fələkdən nida kimi,
Ölümdən vida kimi
Gələn tale səsindən.
Deyirlər ki,arzudur
Rənglərin nur çələngi,
İnsanin könlündədir,
Torpaq rəngi,göy rəngi,
Yarpaq rəngi,gül rəngi,
İnsanın könlündədir
Təbiətin ahəngi.
Deyirlər ki,arzudur,
Nə pozular,nə dönər,
Nə yazılar,nə dinər,
Nə bir qulağa çatar,
Nə bir gözə görünər,
Kainatın nəbzində,
Ürəyində döyünər,
O dünyadan uzaqda,
Əlçatmaz röya kimi,
Ünyetməz xülya kimi,
Adidən də adidir,
Sadədən də sadədir,
İlahi bir işıqdan,
Nurdan yarandığından,
Dünyanın fövqündədir.
***
Göy,dəniz,göy qurşağı,
Ruhumun vaxtdan çıxıb,
Qurtulan azadlığı.
Kim məni əsir edib,
Bu yuxudan qaytarar?
Gücsüzdür bütün dünya,
İlahi azadlığın
Sonsuzluğu önündə.
Nə bir qanun hökm edər,
Nə bir ehkam oxunar,
Nə bir əfsun,nə tilsim,
Nə bir güllə toxunar.
Tiranlar da,qullar da,
Acizdir qarşısında,
Böcəklər də,fillər də
Gücsüzdür qarşısında.
O ilahi bir nurdur
Fikrin azadlığında,
O ilahi işıqdır
Qəlbin azadlığında
***
Xəyalım uzaqlarda
İşıq kimi dolaşır,
Ruhum günün odundan,
Ay nurundan alışır.
Göy,dəniz,göy qurşağı,
Bir-birinə qovuşur.
Ləpələrin işığı
Sevgiylə pıçıldaşır.
***
Mən çiçəklər çəkərdim,
Rəngləri əlvan-əlvan,
Yaddaşımda dünyanın
Uşaqlığı firavan.
Nağılımda gecələr
Ulduz-ulduz yanardı,
Başım üstə göy üzü
Buludsuz dayanardı.
Çöl uzunu uşaqlar
Ayaqyalın qaçardı,
Küləklər sinəsini
Üzümüzə açardı.
Hər gün bir şey düşünüb,
Nəsə tapardı Əli,
Oyuna döndərərdi,
Nəyə dəysəydi əli.
Gah sanka düzəldərdı,
Gah kağızdan-qarğıdan
Uzunquyruq bədəvan.
Uçurardıq göylərə
Rəngbərəng arzumuzu,
Nişan vurardıq ona,
Yaşıl,sarı,qırmızı.
Dəyərdi buludlara
Əlinin bədəvanı,
Sevinc səsi, fit səsi
Bürüyərdi dünyanı.
Uşaqlara qoşulub
Yüyürərdi Qarabaş,
Bədəvanın dalınca
Götürülərdi birbaş.
***
Göy üzündə buludlar
Sanki dəvə karvanı,
Bir andaca kölgəsi
Alır, tutur hər yanı.
Toqquşur ağ dəvələr,
Buludlar guruldayır,
Gözündən şimşək çaxır,
Ağ nərlər nərildəyir.
Göy üzündən ağ yağış,
Ağ arzu,ağ nur yağır,
Anam qaçıb tələsik,
Sərgidən paltar yığır.
Toyuq-cücə qaçışır
Həyətin ortasında,
Döyüş qəfil səngiyir
Dəvələr ordusunda.
Fatma nənə öz köhnə
Cəhrəsini yağlayır,
Uzadıb hanasını
Göy üzünə bağlayır.
İslanmış gül-çiçəkdən
İpinə boyaq vurur,
Hər naxışı,ilməsi
Ulduz kimi bərq vurur.
Bax, bu narın çiçəyi,
Bu bənövşə ləçəyi,
Bu itburnu,bu zanbaq,
Bu nərgizin göyçəyi.
Bu şahzadə qızılgül,
Bu nadir xarıbülbül,
Bu xallı çöl laləsi,
Bu dağların nanəsi,
Bu mənim sona gülüm,
Ağ gülüm,durna gülüm.
Bu göy qızı sarmaşıq,
Bu göllərə yaraşıq.
Hər çiçək bir bəxt daşı,
Hər çiçək bəxt yaddaşı.
Bəxt daşı kimə düşə,
Atıla,kimə düşə,
Bənövşə,ay bənövşə,
Bizdən sizə kim düşə?
***
Doxsanıncı illərin
Bəxti yaman kəm gəldi,
İllərin qanadında
Ölüm gəldi,qəm gəldi.
Günlərimiz üzüldü
Vaxtın həyəcanından,
Hər kəs dava dərdini
Keçirtdi öz canından.
Əli cəbhədə idi,
Səngərdə döyüşürdü,
Cəbhə xətti anbaan
Yerini dəyişirdi.
Televizor verirdi
Qan-qadalı xəbərlər,
Bir-bir əldən gedirdi
Doğma kəndlər,şəhərlər.
Əllərimiz asılı
Qalmışdı göy üzündən,
Vətənimiz silinib
Gedirdi yer üzündən.
Bir ovuc qan hərisi,
Var-dövlət,mal hərisi,
Kürsü,stol hərisi
Qırırdı bu milləti,
Bu gün bəllidir artıq
Onların xəyanəti.
Bir-birinin bəhsinə
Torpaqlar verilirdi,
Düşmənin ayağına
Qurbanlıq quzu kimi
Bu Vətən sərilirdi.
Xəbər tuta bilmirdik
O günlər biz Əlidən,
Nə gəliş-gediş vardı,
Nə də bir iz Əlidən.
O intizar günlərdə
Doğdu təzə bir hilal,
Bir payız gecəsində
Anadan oldu Nihal.
O gecə göy üzündə
Doğmuşdu bəxt ulduzu,
Oğlu Araz var idi,
Oldu Əlinin qızı.
Bir körpə sevincindən
Ürəyimiz pay aldı,
Bu sevinc neçə günü
Gecəni yola saldı.
Əli bir axşam gəlib,
Qızı görüb sevindi,
Ləngiməyib o, səhər
Yenə cəbhəyə döndü.
Bir qış günü döyüşdə
Mərmidən yaralandı,
Bu xəbəri alanda
Dünyamız paralandı.
O yaz üzə gülmədi,
Məğlub oldu ordumuz,
Düşmən əlinə keçdi
İtirilmiş yurdumuz.
Əli qəlbində nisgil,
Döndü cəbhədən geri,
Çörək oldu indi də
Onun döyüş səngəri.
Hərdən xəyala gedir,
Keçəni xatırlayır,
Döyüş çantasındakı
Sənədləri yoxlayır.
Bu sənədlər kimindir,
Hardadır bu oğullar?
Harda şəhid olublar,
Harda uyuyur onlar?
Eləsi var on səkkiz,
Eləsi qırx yaşında,
Eləsinin sığal yox
Qara,qıvrım başında.
Eləsi Lənkərandan,
Eləsi Şəkidəndir,
Eləsi Şamaxıdan,
Eləsi Bakıdandır.
Onlar bir yurd övladı,
Çoxu da gənc yaşında,
Bu torpağa qıymayıb,
Öldü yurd savaşında.
Əli bir-bir götürür,
Sənədləri yoxlayır,
Yenə çantaya yığıb,
Əmanət tək saxlayır.
***
Doxsanıncı illərin
Uşaqlığı ağrılı,
Çoxunun çalın-çarpaz,
Qəlbi sınıq, yanğılı.
Qançqınlıq yarası var,
Köçkünlük yarası var,
Əsirlik damğası var,
Yetimlik damğası var,
Əsrin onilliyində.
Çoxları görmədiyi
Yurd-yuva həsrətini
Yaşadır iliyində,
Bu uşaqlar baxmadı
Yurdunda göy üzünə,
Uşaqlığın itkisi
Kölgə çəkdi gözünə.
Keçmədi yuxusundan
Onların göy qurşağı,
Oxumadı nəğmələr
Gecələr ay işığı.
Nə Ayaz,nə də Araz
Bədəvan uçurtmadı,
Nə də Ariz yüyürüb
Quşlara daş atmadı.
Nə Toğrul,nə də Emil
Yıxılmadı çəməndə,
Körpəcə ömürləri
Keçdi qıtlıq qəmində.
Kövrək ürəklərindən
Keçdi xəzan küləyi,
Bəxtlərinə yazıldı
Müharibə taleyi.
***
Ah,hələ Mərmər qızım,
Nəğməkar dan ulduzum!
Ay üzü şirin Mərmər,
Gözləri dərin Mərmər!
Təzə sözü məzəli,
Mərmər dünya gözəli!
Mələk kimi doğuldun,
Mələk kimi yox oldun.
Ömrü ah kimi qısa,
Gözmü dəydi bu qıza?
O bir çiçək,bir güldü,
Vurğunu güclü gəldi.
Anasından ayrılıb
Ürəyi uçdu aya,
Onun zərif qolları
Dözmədi bu dünyaya.
Tanrım, bu necə ömür,
Bu necə doğuluşdu?
Onun varlığı nəydi,
Yoxluğu nə dəyişdi?
Bu gəlişin-gedişin
Bir hikməti vardımı?
Onun ruhu önündə
Zaman günahkardımı?
“Məriş,Məriş” deyəndə
Quştək qanadlanırdı,
Əsl adı anamın
Adıyla adlanırdı.
Bircə günün içində
Gül kimi soldu Mərmər,
Dərdi nəydi bilmədik,
Qəfildən öldü Mərmər.
Əli əlimdə qaldı,
Gözü gözümdə qaldı
Mənim gücüm çatmadı,
Ruhunu göylər aldı.
Dondu göyərçin əli,
Heykələ döndü Mərmər,
Mələk idi,mələk tək
Mərmərə döndü Mərmər!
Ah,əzizim,nə qədər
Ağırdır səni anmaq,
Adını yada salıb,
Həsrətinə dayanmaq.
Sağalmaz yara olub,
Ürəyimə vuruldun,
Sən xoşbəxt bir kəpənək,
Qanadından qırıldın.
O indi uzaqlarda
Olsa da məni duyur,
Babasının yanında
Mışıl-mışıl uyuyur.
Baxıram beşik kimi
Bapbalaca qəbrinə,
İlahi,tapşırıram
Onu böyük səbrinə.
Onun adı qəlbimdə,
Ruhu uca göylərdə,
O,günahsız mələkdi,
Qoru onu göylərdə.
***
Bəlkə də göz yaşından
Yaranıb şor dənizlər,
Cilalayıb yaşadır
Bətnində dürr dənizlər.
Hərənin damla dərdi
Bir dənizdir özünə,
Hərənin damla qəmi
Bir kölgədir gözünə.
Hər gələnə-gedənə
Olur həmdərd dənizlər,
Görüb-eşitdiyini
Saxlayır sirr dənizlər.
***
Bir-birinə zidd olan
Bir-birinə əks olan
Dəniz məcrasındayam,
Külü göyə sovuran,
Qumdan sütun yaradan,
Dərə yıxan,dağ yapan,
Baş tutub,daş yağdıran
Külək səhrasındayam.
Atılıb duyğularım
Fırtınalar qoynuna,
Kim vaxtla çarpışıbsa,
Bu hal tanışdır ona.
Dəniz ömrü yaşayan
Gah sakit,aram olur,
Gah könül duyğuları
Uçulur,viran olur.
Talanır an içində
Möhtəşəm sarayları,
Başqa qütbdən gəlir
Yol azmış harayları.
Məhv edir özü-özünü
Yaşatdığı dünyada,
Məhv edir öz-özünü
Yaratdığı dünyada.
Dənizi sevmək çətin,
Dəniz bir duyğu deyil,
Hər an dəyişir üzü,
Dəniz xoş röya deyil.
Onu tutmaq çətindir,
Onu saxlamaq çətin.
Bir duyğuya,bir hissə
Onu bağlamaq çətin.
Dənizi sevmək çətin,
O, sakit, aram deyil,
Dəniz nə özgəsinə,
Nə özünə ram deyil.
***
Göy, dəniz, göy qurşağı,
Zamanın kəsiyində
Ömürdən gizli qalan,
Alt qatında saxlanan,
Xəyalın reallığa,
Yuxuların gerçəyə
Düşən an qovuşağı.
İnsanın öz-özüylə,
Kölgəsiylə,əksiylə,
Qohumlaşan,yadlaşan
Cəsədiylə,canıyla,
Vücuduyla,ruhuyla
Tamamlanan qovuşağı.
İnsanın dünya ilə,
Torpağı ilə,göy ilə,
Külək ilə, su ilə,
Odla qan qovuşağı.
Göy, dəniz, göy qurşağı,
İlhamımın rəngbərəng
Çiçəkləyən yaddaşı.
Qəlbimdə min bir hissin,
Duygunun oyanışı.
İlahi bir vaxtdadır
Dünyanın təzəliyi,
İlahı bir vaxtdadır
Dünyanın gözəlliyi.
Bu gözəllik bir anmı,
Anın bir zərrəsimi?
Bircə anda duyulan
Bütöv yer kürrəsimi?
Sevdinmi onu sən də
Mənim kimi ürəkdən,
Aldınmı qoxusunu
Tənha,zərif çiçəkdən?
Ruhunu apardımı
Əsən səhra küləyi?
Yuxunu qaçırtdımı
Dərdli qecə mələyi?
Yorulan gözlərinin
Ağrısını kim aldı?
Ürəyinin yanında
Kimin ürəyi qaldı?
Anandan özgə bir kəs
Dərdinə dayandımı?
Ömrünü öz ömründən
Əziz bilib yandımı?
Ah,əziz anacığım,
Qarıcıq yavrucuğum,
Uşaqlığın,gəncliyin
Qanımda axır mənim,
Taleyinin gözləri
Gözümə baxır mənim.
Sənin arzularında
Mən hamıdan gözələm,
Xəyalında hələ də
Ərköyün bir dəcələm.
Qanım qədər doğmadır
Mənə hər arzun,duyğun,
Bu ruh doğmalığından
Yuxuma düşür yuxun.
Sənin qəlbində düşür
Qəlbimə göy qurşağı,
Ruhuma yol göstərir
Ürəyinin işığı.
Mən sənin bir damlanam,
Düşən kölgənəm, ana,
Mən səndə yaşayıram,
Mən elə sənəm,ana!
***
Mənigöy qurşağının
Rənginəqatan sevgim,
Dünyanın hər sehrinə,
Sirrinə batan sevgim,
İlahi bir məqamın
Qatına çatan sevgim!
Sən susma,oxu,susma,
Sən oxusan,səsinə
Bu dünya səs verəcək,
Sular pıçıltısıyla,
Küləklər laylasıyla,
Çiçəklər qoxusuyla,
İnsanlar duyğusuyla,
Ulduzlar öz səsiylə,
Canlılar nəfəsiylə
Səsinə səs verəcək.
Sən susma,oxu,sevgim,
Keçsin arzularından
Yerin-göyün işığı,
Çiçəkləsin ömrünə
İlahi göy qurşağı.
7-10iyun 2000.
Yazıya 757 dəfə baxılıb
