Kultur.az Xəyalə Sevilin şeirlərini təqdim edir.
Biz azad doğulmamışıq
Sən də istəyirsən,
“ Mən də”
Deməyə utanıram.
Əllərin isti bir əlcək
Geyməyə utanıram.
Eh! Yalan söhbətdi azadlıq, filan,
Biz azad doğulmamışıq.
Alnımızın yazısından
Bir dəfə yıxılmamışıq.
Yıxılmaq istəyir adam,
Önümüzə qoyulan bu həyatdan
Çıxılmaq istəyir adam.
Bir azca gecikən bu məhəbbətin
Öpüm üz-gözündən,
Öpüm, yeri get.
Məni sevdiyini heç kim bilməsin,
Bilməsin, bilməsin,
Kiri, kiri get.
İyirmi iki
Mən sənin gedişindən
Sonra inandım taleyə.
Ayaqlarımı uşaq kimi
Çəkib yollarından
Danladım,
Qayıtdım geriyə.
Sən mənim yaddaşımda
İyirmi iki yaşda qaldın,
Böyümədin, qocalmadın.
Biz qışda ayrılmışdıq,
Elə həmin qışda qaldın.
Bu gün, yenə ad günündü,
İyirmi iki yaşın mübarək.
Bağrıma nə daşdı basdın?
Bağrımda daşın mübarək.
Hardasan eeeeh, allah bilir,
Orda otuz iki yaşın,
Burda iyirmi ikin sevilir.
Həsrətin qocalıb sözlərimdə,
Offf!
Yenə payız dolaşır gözlərimdə.
Mən birinci dəfə idi…
Mən birinci dəfə idi,
Belə xoşbəxt olurdum.
Yaz gəlmişdi baxışıma,
Kəpənəklər uçurdu.
Gülüşün toxunurdu üzümə,
Yanağımda
Qırmızı gülüşlər açırdı.
Məsələn, daha qorxmurdum
Gecənin qaranlığından,
Gözlərimdə sən varıydın.
Hər gün bir yeni şeirdə
Səslənirdi adın,
Sözlərimdə sən varıydın.
Ürəyim alınmayan qala qapısı,
Çoxdan açılmışdı üzünə…
Və günlərin bir günü,
Altını üstünə gətirdin bu sevginin.
Sən, cəsarətsiz oldun,
Sən, sonunu düşündün,
Mən sonuna kimi yaşamağı.
…
Ay da bükübdü boynunu
Yenə xatirələr yadıma düşüb,
Yuxum da gəlmir ki , yatım tərs kimi.
Hər nə yaşadıqsa sənlə,
Bir azı mənə təsəlli,
Bir azı mənə dərs kimi…
Başımın üstündə yanan ulduzlar
Mənim dərdimə yanıb.
Ay da bükübdü boynunu,
Anam kimi dayanıb.
Axıdımmı gözlərimin yaşını,
Həsrəti diri gətirim.
Ya üfürüm ulduzları şam kimi,
Gedim səhəri gətirim?
Anladım ki uzaqsan
Və günlərin bir günü,
Nə yaxşı ki gec olmamış,
Anladım ki uzaqsan…
Arxamızca əl eyləyən
Yarpaqlar da töküldü.
Küçələr də boşaldı,
Pərdələr də çəkildi.
Başımızın üstündə
Yanıb-sönən ulduz da
Söndü, daha yanmadı.
Gözlərimin yaşına
Qoşulub qaçdı həsrət,
Qaçdı və dayanmadı.
Anladım ki uzaqsan.
Uzaqlıq
Tək məsafəylə deyil ki…
Anamın əlləri
Anamın əlləri qocalır yaman,
Əllərinə cavan qırışlar düşür.
Aybaay, günbəgün ,saatbasaat
Cavanlığı barmağından sürüşür.
Anamın əlləri qocalır yaman,
Əllərinə illər ağrısı çökür.
Bizim qayğımızı, zəhmətimizi,
İndi də qocalmış əlləri çəkir.
Bu qocalmış əllər cavan əllərin
Beşik yürgələyən xatirəsidi.
Anamın əlinə düşən qırışlar
Onun taleyinin xəritəsidi.
Anamın əlləri qocalır yaman,
Ömrümü bu qoca əllərə yazın.
Ölsəm, ruhumu da yaşadar mənim,
Qəbrimi anamın əlində qazın.
Daş
Yanağım yenə susadı,
Gözümdən yaşlar daşacaq.
Mən öləndə daş olacam,
Böyüyəcəm dərdim kimi,
Qəbrimdən daşlar daşacaq.
Anam, məni çağırma.
Boylanıb arxamca
Yüyürən səsə,
Tövşəyə – tövşəyə,
Nəfəs – nəfəsə.
Dığarlana – dığarlana,
Əyri – üyrü küçələrin
Tozunda , torpağında,
Sığallana – sığallana
Qaçacağam sənə sarı,
Ürəyində daş olacam.
Onda baxıb deyəcəyəm:
“Anam, qara sal daşam mən,
Başına bağladığın
Qara şal daşam mən.
Çınqıl – çınqıl daşlarıydım,
İllər boyu yığılmışam,
Böyümüşəm,
Axır gəlib ürəyinə dağılmışam.
Daşlı-daşlı dərd vermişəm sənə, anam.
Dərdinə daş atmamışam ,
Parçalansın milyon yerə.
Qorxmuşam, anam, qorxmuşam.
Hər ana bir pay götürər
Çiliklənmiş dərdlərindən,
Saçlarında bəyaz – bəyaz
Hörüklənmiş dərdlərindən.
Anam, məni dərd götürər ,
Yanağımı pərt götürər.
Ərk etmişəm,
Hər dərdi sənə yıxmışam,
Dərdlərimi bərk etmişəm.
Dərdlərim qəmgin duruşun,
Dərdlərim qəpik – quruşun.
Mən bir azca cəsarəsiz ,
Mən bir azca zəif qızın.
Düşmüşdüm daşlar əlinə,
Daşdan – daşa dəyib qızın.
Ürəyimi ucuz satdım,
Məni yer aldı, yer aldı.
Yadımdan çıxdı, anam,
Dərdlərim səndə qaldı”
Göyün üzü göy divardı
Axşam düşür.
Qaranlıq pərdə kimi
Çəkilir pəncərəmə,
Qaralır evimin rəngi
Və tənhalıq başlayır…
Tavanı çökmüş evdi gözüm,
Damır, damır yanağıma.
Üzü sənə sarı
Yol da uzanıb,
Böyüyüb ayağıma.
Eeeh! Bircə bacarasan ölməyi,
Gözlərini sulu çəkəsən
Sənsiz, quru dunyadan.
Heyif…
Göyün üzü göy divardı,
Çıxmaq olmur bu dünyadan.
Payız
Üşüyər,üşüdər pəncərəmi də,
Gəlməz içəriyə, yadındı payız.
Sarı saçlarını töküb çiyninə,
İlahi, nə gözəl qadındı payız.
Həmişə gözündə yaş saxlayanım,
Sənə oxşayıram,gözüm bir əsim.
Çağır,çağır gəlim buludun olum,
Mənə göylərində yer ver tələsim.
Üzünu , gözünü yuyum yolların,
Üstünün, başının tozunu alım.
Geriyə qaytara bilmədim onu,
Barı ayağının izini alım.
Pəncərədən boylanıram
Pəncərədən boylanıram,
Ay güzgümdə aylanıram.
Yer üzü qadın qapısı,
Gecə yarı döymək olmur.
Göy üzü yadın qapısı,
Dəymək olmur,
Dəymək olmur…
Həmin yol, həmin küçədi,
Qarayanız bir gecədi.
Bu azalan adamların arasında
Bir sən yoxsan,
Bir mən yoxam.
İki oldu bu yoxluq.
Böyüdü, boyumdan da
Yekə oldu bu yoxluq.
Heç kim ilə bölünməyən
Tikə oldu bu yoxluq.
Ömrümdən sənsiz illərim
Meyvə kimi dəyib düşür,
Gözlərimi döyüb düşür.
Və beləcə…
Və beləcə
Ölüm məndən duyuq düşür.
Torpağın qara canına
Mənim boyda oyuq düşür.
Yazıya 674 dəfə baxılıb
