Tülkünün aqibəti
Tülkünün ayaqları
Altına sığışmadı.
Nə qədər qovladılar
Hinlərdən yığışmadı.
Əzəldən o,uğursuz
Əyri yolu seçmiçdi.
Axır bir natarazın
Yabasına keçmişdi.
Nəsli-nəcabəti də
Haqq yolunu azmışdı.
Onun taleyini də
Yazan belə yazmışdı.
Çoban istəyi nədir
Əlləriniz çobanın
Tütəyinin üstədi.
Çoban batmış quyudan
Bilirsiz nə istədi?
Düdi:-öləndə gəlin
Kişi kimi öləyin.
Gəlin dərdlərimizi
Təbiətlə böləyin.
Allah verən ömrün siz
Sonunu gözləməyin.
Sirri də içinizdə
Saxlayıb “gizləməyin”.
Gəlmişik
Bu Dünyaya gəlmişik
Səmimiyyət eşqinə.
Hamını xoşbəxt edən
Arzu-niyyət eşqinə.
Heyvan kimi çoxalıb-
Artmaq deyildir asan.
Gərək dost,qardaş kimi
Mehriban yaşayasan.
Bir-birini qırmağın
Axı nə mənası var.
Mehriban yaşayırlar
Ədalətli adamlar.
Qışdan sonrakı qonaq
“Qışdàn çıxmış çiçəyin”
Yanağıdı kəpənək.
Gözəl “qızn”-göyçəyin
Qonağıdı kəpənək.
Özləri müvəqqəti,
Eşqləri əbəďidi.
Gələcək nəsillərin
Məhəbbət məbədidi.
Sevib-sevilməyi də
Onlaŕdàn öyrənmişik.
Bu ehtirasla da biz
Seviləýə gəlmişik.
Ehtiram
Bol-bol gətirən ağac
Başını yerə əyir.
Onu dərmək istəyən
Adamĺarı gözləyir.
Bu ehtirama görə
Xeyirxahlıq deýirləŕ.
Onun əlamətinə
Ulu şahlıq deyirlər.
Nə olsun ki,dilsizdi,
Hərəkəti ınsanın.
Ləyaqət həvəsidi
İnsanın-insanlara
“Göndərdiyi”səsidi.
Yazıya 787 dəfə baxılıb
