Yuxularıma qarışmışdı sözlərin…
Günəşlə Ayın sülhündən sonra
pişiklərin kölgəsi düşmüşdü
şəhərə.
Kağız güllərin qoxusuna oyandım,
Bizsizliyin sükunəti çökdü üstümə.
“Getmə” deyə bilməməyin
günahına bulaşmışdım.
Nə gözlərin vardı,
nə əllərin…
Barmaq uclarında çıxıb getmişdin.
Yazıya 866 dəfə baxılıb
