Azərbaycan Xalq şairi Osman Sarıvəllinin şeirlərini Azərbaycan Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalı
Mətbuat xidmətinin rəhbəri,
Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü Kamran Murğuzov təqdim edir:
SÖYLƏ
Dərdim çoxdur, dərdin alım, ay aşıq,
Al sazı, bu dərdi hər yana söylə.
Əqildən kəm olan duymaz, anlamaz,
Mənim sözlərimi qanana söylə.
Adamı oynatmaq insanlıq deyil,
Eşqi hiss etməmək cavanlıq deyil,
Mənim şikayətim divanlıq deyil,
Nə sultana söylə, nə xana söylə.
Həmişə əlində saxla cilovu,
Yalnız ovçu bilər oylağı, ovu.
Kim oda düşməyib duymaz alovu,
Məhəbbət oduna yanana söylə.
Haqq olur… – mən hara, bu ilqar hara,
Düşmüşəm nə edim, yoxdur bir çara.
İşdir, yolun düşdü qarlı dağlara,
Haray çək, ahımı dumana söylə.
Tapılmaz eləsi bizim zamanda,
O təkdir, heç misli yoxdur cahanda.
Bəlkə bir gün gördüm toyda, nişanda
Unutma ərzimi bir mana söylə.
El ağzı fal olar, bunu sal yada,
Sirri dosta vermə, söyləmə yada.
Xeyir xəbər olsa eldə, obada,
Qayıdıb gələndə Osmana söylə.
.
DƏRDİN ALIM
Çiçəklərdən səni könlüm,
Dilər keçər, dərdin alım.
Xəyalın tez-tez yanımdan
Gülər keçər, dərdin alım.
Dağ başını aldı duman,
Körpə quzu anasından
azıb ayrı düşsə, bir an
Mələr keçər, dərdin alım.
Demə: dünya bir qəfəsdir,
Mahnılarım quru səsdir,
Eşq, sevda bir həvəsdir,
Gələr keçər, dərdin alım.
Bahar çağı səhər erkən,
Göy çəməndə gəzəndə sən,
Bilirsənmi ürəyimdən
Nələr keçər, dərdin alım?!.
.
Bu yerlər
Yaxın sirdaş kimi, əziz dost kimi,
Qolunu boynuma saldı bu yerlər.
Mənim bu nisgilim vardı əzəldən,
Oxşayıb könlümü aldı bu yerlər.
Göylərə uçsam da bağlıyam yenə,
Əziz dogma yurda, doğma Vətənə…
Min eldə min nemət dadmışam, mənə-
Şəkərdi bu yerlər, bu yerlər!
Aşıq eldən alır öz nəfəsini,
Gəldim eşitməyə elin səsini;
Könlümün dil açan kəməçəsini,
Zərif əllərilə çaldı bu yerlər.
Obanın, oymağın sordum yaşını,
Dağlar təzim edib əydi başını.
O dəm alim kimi çatıb qaşını,
Dərin xəyalata daldı bu yerlər.
Vidadi xanlardan görmədi kərəm,
Vaqifə dağ çəkdi burda min sənəm.
Öldü qoç Koroğlu, öldü xan Kərəm
Sinəsi kədərli qaldı bu yerlər.
Kim minit Qazağın dilboz atını,
Götürür toyların şal xalatını…
Şeirin, sənətin mükafatını,
Hər zaman hər yanda aldı bu yerlər.
Qazax, 5 yanvar 1938
.
Mən Qazağa gəlmişəm
Vaxt olub ki, bu yerləri dolanıb
Bir ov üçün min sorağa gəlmişəm.
Düşüb arxasından, başı alovlu,
Boz arandan, göy yaylağa gəlmişəm.
Nə çəkmədim hələ cavan yaşımda?
Oda düşdüm min bir sevda başımda,
Xatirəm var torpağında, daşında,
Mənə tanış bir oylağa gəlmişəm.
Yer üzündə min bir cənnət olsa da,
Bağ-bağçası mələklərlə dolsa da,
Tayı yoxdur bu yerlərin dünyada-
Cənnət kimi bir torpağa gəlmişəm.
Günəş doğdu, parçalandı çən, duman,
Güldü bizim üzümüzə dağ, aran…
Əziz gündür-hər yan çalan, çağıran,
Şən büsata, xoş növrağa gəlmişəm.
İllər keçir, ömür yarı, gün yarı;
Necə atım etibarı, ilqarı?
Bayram günü sizin kimi dostları
Görmək üçün mən Qazağa gəlmişəm.
Qazax 1948
.
Bircə zərrəm də bəsdi…
Yad ellərə düşəndə
qəriblik boğur məni…
Əyilməyə, sınmağa
qoymayır qürur məni…
İstər dən kimi üyüt,
un kimi yoğur məni,
İstər lap qovurğa tək
bir sacda qovur məni.
İstər tonqal qalayın,
siz məni atmaq üçün.
Bircə zərrəm də bəsdir
məni tanıtmaq üçün.
Yazıya 1803 dəfə baxılıb
