FİKRƏT SADIQ – ÖMÜR XALISI…

30 may şair, publisist, ssenari müəllifi, kino redaktoru, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, Azərbaycanın Əməkdar mədəniyyət işçisi , Azərbaycan Dövlət mükafatı laureatı, mənəvi sərvətimiz Fikrət Sadığın doğum günüdür. Bu gün münasibətilə xalqımızı təbrik edirik!

Dünəndən Sabaha gedir, Bugünlər.
Bizim ömrümüzə düşüb bu günlər
Ömrümüz toxunur, gün-gün beləcə,
İlmə-İlmə üstdən artır dügünlər.

***
«Dördlük» nədir, iki qoşa beytdi.
Bəlkə, oxum daşa dəyib qayıtdı.
Yüz demirəm, qoy on adam oxusun,
Bəlkə ondan birini söz ayıltdı.

***

Tənbəl kipriyilə közü-götürmür.
Özgəni işlədir, özü-götürmür.
Özü yaza bilmir, durub kənarda,
Başqası yazanda gözü götürmür.
***
Nadan tənəsindən yanıb kül oldum.
Gil idim, yenə də dönüb, gil oldum.
Onlar gül içində tikan oldular,
Mən tikan içində bitib, gül oldum.
***
Şairi çox olsa — xəyalat artar.
Xəbisi çox olsa — xəyanət artar.
İnsan ömrü boyu oxusun, gərək
Cahili çox olsa-cəhalət artar.
***
İnsanın insanlıq qədri-azalıb.
Otların, güllərin ətri-azalıb.
Ölmədim bunu da gördüm, a qardaş!
Suni-çoxalıbdır, fitri-azalıb.
***
Bu qədər az qohum, çox yad içində.
Bu qədər ah-nalə, fəryad içində.
Bu insan-bilmirəm, necə yaşayır,
Bu sərxoş, fırfıra həyat içində.
***
Kimsə salıb qiymətləri hamara.
Bazarın da azarı var tumara.
«Damarına baxıb, qan al» – demişlər,
Bu qan alıb, sonra baxıb, damara.
***
Sənə kimdən deyim – böyük Hippokrat,
Həkimlik edəndə içməmişdi and.
Amma, sən and içib, rüşvət alırsan,
Xəstəni həkim yox, sağaldır manat.

***

Əvvəl, zavod vardı, fiti də vardı,
Səhər bizi işə – fit çağırardı.
İndi zavod yoxdur, fit qalıb ancaq,
Fiti fəhlə çalır, çünki bekardı.
***
Neçin susub, Bülbül — dilli Qarabağ,
Neçin solub, xarı-güllü Qarabağ
Başımıza ələnən kül tökülməz,
Hürr almasa əgər külli-Qarabağ.
***
Göydən nida gəldi, «İnsan, çək dərdi!»
Yoxsa, insan dərdi necə çəkərdi?
Mən aciz, öləri insandım – dözdüm,
Dağa çəkilsəydi bu dağ, — çökərdi.
***
Tanrının gözündə kim nə qədərsə,
O qədər, bəxt verir həmin o, kəsə.
Lap cüzi olsa da əlindən alar,
Əgər, həmin adam qədir bilməsə.
***
Babam, doğrudan da Xankişi idi.
Rəhmdarlıq onun bir işi idi.
Bir qərib ustaya öz həyətində
Yer ayırıb, ev də tikdirmiş idi.
***
Dünya susur, boşalsa da, dolsa da,
Dərd eləmir gül açsa da, solsa da,
Dünya eynən hind kinosu kimidir,
Rəqs eləyir günü qara olsa da.
***
Olduğu tək, deyildir hər görükən,
Üzü gülür, gözü qan-yaş tökürkən.
Tanrı, özü belə görüb Dünyanı
Bir daşı ağ, biri qara hörürkən.
***
İnsan var, insandır – qılığı yoxdur.
Dənizdir – içində balığı yoxdur.
Yaralı barmağa məlhəm əsirgər,
Dərzidir – iynəsi, qıyığı yoxdur.
***
Sürücülər çox sürətlə sürürlər.
Hörücülər çox sürətlə hörürlər.
Çox sürətli tələsməyin sonunu,
Görücülər çox sürətlə görürlər.
***
Çavuş öyrədir ki, mənim kimi ol!
«Sabah asan olar sənə çətin yol»
Amma, zaman keçir, baxıb görürsən
Çavuş özü bilmir, hardadır sağ-sol.
***
Biri vardı, biri yoxdu – nağıldı.
Biri vardı, biri yoxdu – ağıldı.
Ağıl gəldi özüylə, dərd gətirdi,
Biri vardı, biri yoxdu dağıldı.
***
Yığışır başıma axşam nəvələr,
Sağ yanımda Zaur, solumda Ülkər,
Kamran, Sevil, Toğrul – evdə qaçışır,
Bir günüm-bütöv bir ömürə dəyər.
***
Nədən, nadan olduğunu bilmir nadan?
Çünki, nadan ömür boyu qorxub nədən.
Əgər, cavab tapsaydı o nədənlərə,
Aqil olub kam alardı zəmanədən.
***
Haqq yolunda əzaba döz, zülüm çək!
Haqqı sevən, haqdan kömək görəcək.
Görmədinmi, haqq üçün haqq neylədi,
Peyğəmbəri xilas etdi hörümçək.
***
Gün axır, Ay axır, axır, il axır
Axan vaxt, dayanan vaxt deyil, axı?!
İnsan körpəlikdən axına düşür,
Axır, axır, axırda, və ilaxır…
***
—Daha nə var, nə yox həyatımızda?
—Yeniyə qarışıb boyatımız da!
Hələ də sınmayıb rusun tilsimi,
Hələ də «ov» qalıb soyadımızda.
***
Yarpaqlar üçünmüş payız yağışı.
Yarpaqlar payızda köçə yığışır,
Xəzələ dönməzdən əvvəl yuyunur,
Sonra xışıltıyla yerə axışır.
***
Gedir misra misranın əlindən tuta-tuta,
İlmə ilmənin üstdə, buta yanında buta,
Birləşib bir olublar, bütöv olan şeirimin,
Ayağı yerə bağlı, başı dəyir buluda.
***
Zəmanənin üzü yaman dönübdü,
Məhək daşı itib, meyyar sönübdü.
Şərqi-Qərbi heyran qoyan şeirimiz,
Füzulidən meyxanaya enibdi.
***
Öz qəsdinə duran dövrana bax bir!
Gör, hara gətirib bizi çək-çevir.
Oğulların başı kefə qarışıb,
Dolub analarla qocalar evi.
***
Dərd gəlib – dərdi yardı – qəlbimdə.
Gör, necə bəxtiyardı – qəlbimdə.
Bir qarış yer vermədi Sevincə,
Halbu ki, boş yer vardı – qəlbimdə.
***
Mən elə bilirdim gənc paxıl olar.
Demə, müsibətmiş qoca paxıllar.
Gəncin paxıllığı yaz yağışıdır,
Qocada qocaman kin-kudurət var.

***
Dünyanın beli bükülsə, iki qatlansa xəritə,
Yerdə hər yer hamar olar dağlar dərələri örtər.
Dərələr örtülər bəlkə, dərdlər bütöv qalar, amma,
Lap dörd qat da olsa belə azalmaz dünyadan dərdlər.
***
Çoxalıb şəhərdə yalançı ağac
Alminium yarpaqlı, gödək, qıvrımsaç.
Bəs, yaşıl ucaboy ağaclar hanı?
Hanı, Eldar şamı, hanı Qarağac?
***
Gəl, işıq saç, göz qamaşdır, cilvə at!
Sənin bir cilvənə, dəyməz bu həyat!
Baxışından ürəyimə od düşür
Yandır, yansın-nədir, bunca ehtiyat?
***
Qədim qapı zəngi imiş «Daqqulbab»
Taqqa-taqqa yalnız edər qapı tab.
Qapı əgər döyülməsə açılmaz,
Mütiliyi eləyibdi intixab.
***
Hamam hamam içində, xəlbirsaman içində,
Kəsirlər tam içində, tam da zaman içində.
Söz de, bişmiş adama, qanan adama söz de!
Söz demə, xam içində, dinmə avam içində.
***
Kimdir arif, kimdir dəli, bilinmədi.
Kimə «xeyir», kimə «bəli», bilinmədi.
Hay-küy düşdü, əl üstə əl qalaqlandı
Əl üstündə kimin əli, bilinmədi.
***
Bu adam rüşvəti hədiyyə bilmir.
Bu da «yox» yerinə, «hə» deyə bilmir.
Bu adam qaz vurur qazan doldurur,
Bu adam qaz pulu ödəyə bilmir.
***
Söz yazanda, söz deyəndə geri dön, yan-yörəsinə, bax!
Sözü sındır, içinə bax, ötəsinə-bərisinə bax!
Kərəsinə, kürəsinə, baxıb, sonala sözü sözdən,
Mənasına, nədəninə, niyəsinə, görəsinə, bax!
***
Köhnə yaradan qan axır, cunanın günahı nədir?
Kür çayı Sonadan küsüb, Sonanın günahı nədir?
Yandıranın günahı var, yananın günahı nədir?
Qanmayan qanmır qanmasın, qananın günahı nədir?
***
Göz yaşım ürəkdən süzülüb, keçib.
Hər damla əyilib qandan su içib.
Ondan, – göz yaşımın qabığı sudur,
Amma, hər damlanın al qandır içi.
***
Köhnə fikir, təzə libas geysə – cəhalət!
Köhnə fikir, köhnə libas geysə – ətalət!
Təzə fikir, köhnə libas geysə – əsarət!
Təzə fikir, təzə libas geysə – cəsarət!
***