çay daşı,
gözün yaşı axıb, axıb qurtardı.
çay daşı qədər dərdin
bütün dünyanı tutdu.
arzun vardı çox deyil,
kiçik çay daşı boyda.
gəncliyinin ən təmiz , ən müqəddəs çağında.
bir çay daşı boyda sevgi vardı içində.
böyüyüb dünya qədər ola biləcək sevgi.
kimsənin bilmədiyi,
kimsənin bulmadığı.
bir əl toxunmadığı-
ülvi hisslər yumrusu.
mavi göylü, günəşli, yaşıl çəmənli dünya.
arzuların rəngarəng,
yuxuların kiçicik – kimsənin girmədiyi
kimsənin görmədiyi
çay daşı boyda röya.
tələbəlik illərin çay daşınla dolandın.
niyə belə tez keçdi o ürpəcik illərin.
körpə fidan tutmamış kökündən qopardılar.
səni heç sevmədiyin dünyaya apardır.
susdun, baxdın, aldandın.
bir “yox!”, deyə bilmdəin.
üsyan edə bilmədin.
çay daşını ovcuna sıxıb ərə yollandın.
kiçik qızı əzdilər,
kiçik qızı üzdülər.
bərbəzəkli xalı tək üzərində gəzdilər.
çay daşını bir səhər yastığının altından
gizlicə götürdülər.
ovsunlu bir şey kimi harasa itirdilər.
sən də itdin o andan,
o daş kimi, qızçığaz.
Indi ha ağla, ovun
həyat gəmi , qızçığaz!
bu çirkil, bu qarışıq həyatın girdabında.
sıyrıldın , yaralandın
neçə tikə, neçə cür qumlara parçalandın.
ələklərdən ələndin,
çirkablara bələndin.
çay daşı nağılını, sən beləcə bitirdin.
çay daşı saflığını- dağ selində itirdin…
***
Hər şey üst-üstə düşdü
Hər şey üst-üstə düşdü.
Soyuq payız səhəri.
Çən almışdı qoynuna
Bu küləkli şəhəri.
Hər şey üst-üst düşdü.
Sənin mənə baxmağın.
Mənim səni görməyim.
Həyacana düşməyim.
Səssizcə uçunmağım.
Bir anda vurulmağım.
Hər şey üst-üstə düşdü.
Qaşlaının altından
O can alan gözlərin.
Ovçu, zərgər gözüylə
Oğrun-oğrun süzməyin.
Kipriyin gözün üstdə.
Yer aldın gözüm üstə.
İz qoydun ürəyimə,
Od qoydun közüm üstdə.
Hər şey üst-üstdə düşdü.
Söndürülən işıqlar.
Küçədəki uşaqlar.
Maşınların səsləri.
Keçib gedən adamlar.
Toqquşduq yerə düşdü.
Əlimdəki kitablar.
Hər şey üst-üstə düşdü.
Daranmış qara telin,
Çantamdakı naxışlar.
O ildırım baxışlar
Çəkib apardı məni,
Bir divanə dünyaya.
Dadlı , dəli röyaya.
Hər şey üst-üstə düşdü.
Sevgisi, əzabı da,
Günahı savabı da.
O günədək naməlum
Sualın cavabı da.
Sən idin axtardığım
Qos-qoca ömür boyu.
O gün sanki nağıldı.
Bütn dünya dağıldı.
Yeni həyat başladı.
İki ürək qovuşdu…
Hər şey üst-üstə düşdü.
***
yanağına axan yaşam
yanağına axan yaşa –
bütün dünyanı verərdim.
ya mənimçün ağlamadın,
ya gözündə yaş olmadı.
bəlkə də sənə verəcək
mənim bir dünyam olmadı.
səni səndən almaq üçün-
özümü bütöv verərdim.
ya səndə bir “Sən”olmadı,
ya mən tam, butöv olmadım.
sənə, sənə çatmaq üçün
bütün yolları dənərdim.
ya sən yolun sonundaydın,
ya mən yolumu azmışdım.
məni ölümünə sevib,
sevməni belə bilmədim.
ya sevməyi bacarmadın,
ya heç sevmək istəmədin.
yanana yanarlar, dedim!
bəlkə yandın, mən görmədim.
nə çıxardın həyatından,
nə birləşməyə cəhd etdin.
özünü üzüb danlama.
acı soğan soyar kimi
bir gün dolarsa gözlərin,
bu həyatın acısından.
buluddan o yanağına
bir damla yaş süzülərsə.
səni uzaqdan uzağa
sevməyə belə dəyərmiş.
o yaşdan savay dünyada –
sanaram hər şey hədərmiş.
qəm eləmə, gecəgözüm!
yanağından axan yaşam.
heyif, ömür ötüb keçdi.
artıq gecdi…
nə fərq edər?
mən ki canımdan bezmişəm…
***
Dolub gözünə ulduzlar qum kimi,
Yatmağa qoymazlar gecəni.
Ömrümdən ömrunə axan bir ulduz,
Çağırar səni sevəni.
Əynimə geydiyim paltar tək
təmasın isidər məni.
Gəl gecə ,
gəl, ulduz işığın
çilənsin üzümə,gözümə.
Canlandır sənsiz bu ölü,
bu ruhsuz bədən
qovuşmayan eşqlər məsud
bu da belə alın yazı…
nə “unutma!, deyə bildim,
nə də, unut…
sevgi bizimlə ən azı.
qovuşmayan eşqlər məsud.
sevgi bizimlə ən azı.
içimizdə…
valla, billa!
kirlənməmiş, paslanmamış,
toz tutmamış.
adiləşib bezdirməmiş.
həmişə tər, o tərtəmiz
o əlçatmaz.
uzaq, yaşıl ada kimi.
sənin kimi, mənim kimi.
yaşam qədər şirin, əziz.
acı, qəddar ölum kimi.
evlilik nə?!
zülüm kimi….
əvvəl-əvvəl ləziz, dadlı.
yemək kimi…
sonra zəhər, turş, göynədən
nəmək kimi…
gəlir adiləşmə fonu.
sonra məişət, zir-zibil.
sonra saysız problemlər.
yerli-yersiz söz sohbətlər.
sonra nifrət.
yox!
deməyim, burda duraq!
sonluğu yox
tragikomik
eşq filmifason, təhər…
heç üzülmə, ciyərparam!
sən də sağsan, mən də sağam.
məni ağlinda həp belə
vurulduğun gün kimi tut.
inan mənə, canım gözüm!
qovuşmayan eşqler məsud.
qovushmayan eşqlər məsud.
özü şeir olan qız
saçına payız hopub
rüzgar hücum eyləyib.
ağ örpəyin başında
özü duman olan qız.
içində ümidlərin
tufanın qorxusundan
baş qaldırmaz,utanqac…
nə yatmısan , oyan qız!
fəsillər də qısqanar
o tərtəmiz ruhunu.
görmürsən neçə vaxtdı
alışıb-yanır payız.
axı neyləsin payız?!
küləklər sənçün əsər.
mehtab səndən utanar.
duman səninçün çökər.
şeh gülə sənçün damar.
göydə bir ulduz tutdun.
parlamadı ulduzun.
təbiət palitrandı.
göy qurşaığı sənindi.
indi seç öz rəngini.
kətan, boya, fırçalar…
çək leysanın şəklini.
ildırım axışını
nəfəsini ayazın.
çək xəzanın rəngini
acığına payızın.
öz kitab otağında.
roman rəsm dünyanda.
film nəğmə tablonda
kədərli, tənha, yalqız…
sənə nə olsun arzum
bahar kimi qalan qız?!
sənə nə şeir yazım
özü şeir olan qız…
qorxuram
qorxuram leysan basa.
sel apara…qorxuram!
qorxuram şimşək çaxa
od kül ola… qorxuram!
qorxuram aqıl susa.
ürək səhv yerdə dura.
Itə səssiz huzurum.
açıla yeni yaram.
səni sevməkdən də çox.
səni heç sevməyi yox.
heç özüm də bilmədən.
heç ozüm hiss etmədən.
sənə, ay doğma-yadım.
öyrəşməkdən qorxuram.
öyrəşməkdən qorxuram…
əhv elə məni!
uzaq durma!
səndən min il
min bi şəhər
min gecə
min açılan səhər
uzaq olsam da
oxunmamiş şeir kimi
yazdiğım hər bir sətirdə
əkgiyim güldə çicəkdə
kəşf elə məni!
günlər, aylar, illər kecir
qollar bağli,
yollar bağli
urək titrək nəfəs kimi
bağlı, dəmir qəfəs kimi
qırammadım
gələmmədim
əhv elə məni!…
ya sonra
sonra da əlinə toxundu əlim.
üzünü üzümdə mən hiss elədim.
sonra…
ondan keçən oda alışhdım.
sonra ildirim tək ömrumə çaxdı.
sonra da…
sonra da yağdi yağışlar.
o adlı leysana, selə qarışdım.
ya sonra?!
sonrası nə olsun, bildiyin şeylər
tufandan sonrakı süstlə barışdım…
Xəbərimiz yox
Döyüş alına yazılmışdı.
Döyüşdən xəbərimiz yox.
Əsir düşən ah-nalədən
Söyüşdən xəbərimiz yox.
İnsan oğlu həddin aşıb.
Nəfsinə qul, yolun çaşıb.
Şeytan Allahla barışıb
Görüşdən xəbərimiz yox.
Öz xaçın daşıyan İsa.
Gün çıxa, açıla sabah.
Ölüm, yoxsa yeni yaşam.
Dönüşdən xəbərimiz yox…
Yuxu
Təyyarəmiz düşər sular üstünə.
Somsoyuq bir dəniz alışar, yanar.
Tarixin təkəri fırlanar yenə.
Qara qutudan da qara səs çıxar.
Bir kimsə anlamaz nədir baş verən.
Yəni anlamağa vaxtı da olmaz.
Səpələnər suya yanar tikələr.
Burda torpaq yoxdu, qəbir qazılmaz.
Su pərisi ilə rəqs edər ruhum.
Bədənim yem olar ağ balıqlara.
Sağ ikən uzaqdan gələrdi qoxum.
Rayihəm qarışar duzlu sulara.
Saçıma ilişər yaşıl yosunlar.
Mərcan qulağıma sırğalar taxar.
Rəngarəng balıqlar seyrə dayanar.
Bir dəniz ulduzu uzaqdan baxar.
Sanki çaşar qalar bu yerdə bəşər.
Uzaqda nə həyat, nə ev görünər.
Elə bil yerlə göy burda öpüşər.
Dünya bir masmavi dənizə dönər.
Bu necə aləmdi ilişib qaldım.
Niyə gecə düşməz, açılmaz sabah.
Demə röya imiş birdən oyandım.
Nə yaxşı sağmışam, sağmışam, Allah!!!
Heç nə demə!
Hər şey bambaşqa düşündüyümdən.
Hər şey fərqli arzuladığımdan.
Hər şey keçici, fani.
Sanki heç nə olmamış kimi.
Nə mən səni sevmiş,
Nə sən mənə yenidən vurulmuş.
Hər şey bütölüyünü itirmiş,
Hər şey yarım.
Nə xəstə kimi xəstə,
Nə sağlam kimi sağlam.
Əsəblər tarım…
Sonu bəlli olmayan yolda
Tutuşmuş köz,
Qara tukan üstdə
Yürüyür ayaqlarım…
Demə!
Heç nə demə!
Toxunsan?!
Toxunsan , üsyan edər duyğularım…
Lənkəran
yolboyu şütüyən
əcnəbi maşınlar olmasa.
uzaqdan gorunən
yamyaşil taliş dağlari.
kəndlər bir-birinə
sanki kəndirlə bağlanmış.
hər həyətin öz biçimi,
çicəkləri, gülləri.
hasarları. çəpərləri
gombulca təndirləri.
narlngi, feyxoa, limon
sitrus meyvə bağları
qırmızı kərpic, bədkeşli
nağıl kimi evləri.
bi başqa dünya
bir aləm…
keçmişə səyahətdi sanki
Veravul palıdlari,
Separadi sərvləri…
Ruhun təlabatı
Mübarizə gedir çox vaxt içimdə.
Yazmaqla, yazmamaq mübarizəsi.
Bu davadan bezir bəzən içim də.
Ağlım kəsə bilmir qəlbimin səsin.
Yazıb boşalıram, sakitləşirəm.
Fərqi yox – olmasın bircə oxucum.
Heç vaxt söyləmirəm-”mən də şairəm!”
Yazmaq öz-özümə hesabım, borcum.
Eyb etməz, çıxmasın qəzet, jurnalda.
Məni tanımasın bir nəfər belə.
Yazmıram oxuna, yazıram qala.
İstəmirəm düşəm dilə-ağıza.
Kimsəyə maneə olmur ki, şeirim.
Kimsənin yerini dar etmirəm ki?!
Yazıb, yazmamaqda öz dərdi-sərim.
Bu dərdlə yaşamaq asandı sanki…
Nə tərif, nə də ki, yalançı şöhrət,
Gərək deyil mənə bəziləri tək.
Yazırsam, deməli bu da bir qismət,
Tanrı yazısından qaçılmaz demək.
Yazanlar artıqca göbələk kimi,
Kimə məcburiyyət, dərs saatıdır.
Mənə nəfəs kimi, su içmək kimi
Ruhumun gündəlik təlabatıdır.
Yazmışam, yazıram, yenə yazacam.
Məni öz içimdən ayıra bilməz.
Əlimdən qələmi, ruhumdan şeiri,
Dilimdən sözləri qopara bilməz
Yazıya 1467 dəfə baxılıb
