Qəsr önü-
dörd bir yanı xarabalıq..
burda olub nəhəng
məmləkət vaxtilə.
Nə səmti var nə yönü -
adamı sıxır tənhalıq.
Uçuq-sökük
çayır basmış qala,
uçulmuş divarları
dəlik-deşik.
Homerin yazısı
Nəsiminin dərisi
Füzulinin şamı
Afrodita-
qolları kəsili,
Şekspirin siqarı
Cabbarlının
çayı, qəndi, şərabı,
bir qadın tökür
göz yaşları .
Gedirəm…nəfəs tutulur..
Uzaqlaşıram
gözlərimi açıram -
bir dünya yaratmışam
söylədiklərim bir cərgə,
bir yerə toplamışam
olub qarışıq düşərgə.
Çıxım burdan ,
boğur məni sıxıntılar .
Keçirəm-
şam ,şərab , siqar,
üzərinə damcılayan göz yaşı,
kəsilmiş qollar
dəri üzərində yazı
bir də addımlar-
mənim addımım.
Bu insan taleyi
insan xəyalı.
Buraxın məni,-
fikrim azacıq titrək
azacıq da havalı.
qeyd- “Şekspir siqar istifadə etməyib ”
***
ADIMI ÇƏKMƏ
Məni görürsənmi?
bir bax
bax bu tərəfə-
rus küknarlarına tərəf,
ordayam,
gülümsə,
elə bil ki məni gördün
gözünü çəkmə.
Ətirləri sevirsənmi?
Sevdiyini qoxla, iylə
Paris havasında-
ordayam,
elə bil ki o mən idim
xatırla, xatırla
olduğum yerlərdə,
adımı çəkmə.
CƏNAB VƏKİL
Susqunluğunda
yarımçıqların baxışları,
bu yer kimi aləmdən təcrid
məkan bağlılıqları,
sakit nəfəsin danışıqları.
Burdan keçən məsafələr
həssaslıqlar, titrəmələr
burda üşüyən həyat
bağlı yollar
kəsişən nöqtələr,
üçbucaq, dördbucaq işarələr,
çarpaz məsafələr…
bilirsən ki hardasan-
bu da ki dayanacaq.
İfadəsiz düşüncələr,
yorucu anlatmalar-
eşitməyə məhkumsan.
Cənab vəkil! buyur keç
indi hakim danışacaq.
Səhra sakinləri
Qum dənələri
təpə-təpə
yarğan-yarğan
qırmızı, boz , sarı…
Qara yel əsməsi–
yenə….yenə
burulğan.
Uzun yol sənələri
üzü günəşə sarı
səhra gəmiləri–
asta-asta, usta-usta
keçir səhra şəhərinin
əbədi sakinləri–
nə qum , nə yel, nə günəş–
keçir dəvə karvanı.
Mücərrəd
Hissimə hakim bir şey
ağlımın diktəsiylə tutdum o an
fikri,
o bir qapalı,
o bir bağlı
içimdə o qədər boğucu
ata bilsəm başımdan,
bəlkə udqunum?,
bu da heç
asqırım, öskürüm?
ən yaxşısı durum
əl-üzümü yuyum–
başdan-ayağa yuyunum.
Yazıya 1249 dəfə baxılıb
