Elə gözəl qar yağır qış da yadımdan çıxır,

Çiçək burulğanında yaş da yadımdan çıxır…

Ələnir lopa-lopa, ağır, yorğanparası,

Göydən milyon göz yağır – gizlənibdir qarası.

Ağappaq paraşütlər-Tanrının desantları.

Çapır göydən yerəcən buludun ağ atları.

Qonmağa yer axtarır körpəcə Qu quşları,

Toxunur ağ xalıya oxunmaz naxışları.

Milyon əriş çəkilir göy üzündən yerəcən,

Bu bəyaz parçasını hamıya bölənəcən.

Yüz iti qayçı olsun bu ağ ipləri kəsmir,

Əlim ağ vərəqləri çevirməyə tələsmir…

Qar üyüdür göylərin səssiz qar dəyirmanı,

Soyuq yorğan altında isinir yerin canı.

Bu ilahi təmizlik xatırladır nələri?

Anamın gözlərində yuva qurmuş kədəri.

Əridib üfüqləri, alovlu nəfəsiylə

Ağ çiçəkli bağlardan boy göstərən səhəri.

Ağ simlərdə çalınır ən səssiz mahnılarım.

Qədərlə barışığım, kül olmuş arzularım.

Niyə donub qalmışam, nəyə qarışıb başım,

Qoy gedib səs-səmirsiz bu ağlığa qarışım…