Mən dilənçi gördüm ki,
qapı-qapı gəzib, qaranquş nəğməsi istəyirdi,
bir qovun qabığı önündə namaz qılırdı bir süpürgəçi – gördüm.
Bir quzu gördüm, çərpələng yeyirdi,
Bir ulaq gördüm ki, yoncanı başa düşürdü.
“Nəsihət” otlağında tox bir inək gördüm.
Bir şair gördüm ki, zanbağa “siz” deyə müraciət edirdi.
Mən kitab gördüm, bütün sözləri büllurdan.
Kağız gördüm, bahardan.
Muzey gördüm, yaşıllıqdan uzaq,
Məscid gördüm, sudan uzaq.
Bir fəqihin balışı yanında kuzə gördüm, sualla dolu.
Mən qatar gördüm ki, işıq aparırdı,
Mən qatar gördüm ki, fiqh aparırdı və necə ağır gedirdi.
Mən qatar gördüm ki, siyasət aparırdı (və necə də boşdu).
Mən qatar gördüm ki, nilufər toxumu və bülbül nəğməsi aparırdı.
Təyyarə gördüm ki, minlərlə fut yüksəklikdə
şüşəsindən yer görünürdü: şanapipiyin darağı,
kəpənəyin qanadındakı xalı, qurbağanın hovuzdakı əksi
və milçəyin təhnalıq küçəsindən keçməsi.
Bir çinardan yerə enən sərçənin işıqlı istəyi.
Günəşin yetkinləşməsi.
Və gəlinciyin səhərlə gözəl qucaqlaşması.
Mən pillələr gördüm: şəhvət istixanasına,
şərab zirzəmisinə gedən pillələr.
Qızılgülün solması qanununa, həyatın riyazi dərkinə,
işraq damına, təcəlla səkisinə gedən pillələr.
Anam aşağıda stəkanları çayın xatirəsində yuyurdu.
***
Nuru keçdik,
qızıl düzənlikdən ötdük.
Əfsanəni dərdik və solan kimi atdıq.
Qumluğun kənarında kölgəli bir Günəş bizi əzizlədi.
Ayaq saxladıq.
Geniş rəmz çayının sahilində xəyalların başını kəsdik.
Bir bulud gəldi və biz gözümüzü yumduq.
Zülmət yarıldı, dan ulduzunu gördük və zirvəyə qalxdıq.
Bir şimşək çaxdı və bizi dua edən gördü.
Titrəyib ağladıq.
Gülüb ağladıq.
Leysan tökdü: ürəyimiz bir idi.
Farscdan çeviri: Məsiağa Məhəmmədi
Yazıya 959 dəfə baxılıb
