Əliağa Kürçaylı — Yadıma sən düşürsən…

18077 Hər çiçəyin öz ətri, 
                            hər gülün öz rəngi var,
Hər qəlbin öz istəyi,
                            öz sözü, ahəngi var.


Hər insan öz ömrünə
                             dost seçir, həmdəm seçir.
Mənimsə ürəyimdən
                              qəmli bir nisgil keçir,
Yadıma sən düşürsən.


Göydə bulud dolaşır
                              axşam düşür, yel əsir,
Heç bilmirəm nədəndir
                               könlüm belə tələsir.
Yollarına baxıram,
                                nə gələn var, nə gedən.
Qəlbimdəki intizar
                              nədir, düşünürəm mən.
Yadıma sən düşürsən.


Təklik üz verir mənə,
                             çıxıram otağımdan,
Sevgililər küçədə
                           deyib-gülür mehriban…
Onları belə xöşbəxt
                             belə məsud görəndə
Duyğular dalğa kimi
                           çırpınır bu sinəmdə,
Yadıma sən düşürsən.

****

Deyirsən: “Məhəbbət şeirlərinin
Hamısı qısadır – bir bənd, iki bənd”.
Deyirsən: “Deməli, şikəstdir sənin
Məhəbbət yolunda mindiyin səmənd”.

Əzizim, doğrudur, məhəbbətimdən
Uzun söz açdığım olmayıb hələ;
Sevgi söhbətində çox xəsisəm mən.
Neynim, təbiətim belədir, belə…

Dostum, bu məzəmmət, bu giley nədir?
Qoy mən söz açmayım sevgimdən daha.
Qu quşu nəğməni bir ağız deyir,
Ömründə bir ağız…
Amma nəğmə ha!..

***

Mən sənin eşqinin asimanında
Aya, ulduzlara çatmaq istərəm.
Min-min səadəti boyunbağıtək
Mən sənin boynuna atmaq istərəm.

Bir sən, bir mən olum, bir uçuq kaha –
Heç nə istəmirəm taledən daha.
Bütün kədərini alıb çox baha,
Sevinci havayı satmaq istərəm.

Yaşayım yüz il də, milyon da, min də –
Həyatım bitəcək;
Həmin o gündə
Sənin gözlərinin dərinliyində
Boğulmaq istərəm, batmaq istərəm.

Yazıya 1012 dəfə baxılıb

Şərhlər

Şərh

Pin It

Comments are closed.