Muzaffer Özdoğan
(Türkiyə, Diyarbakır)
GİTME
Gitme
sen Gidersen
terke bırakır müneverliğini
asumaniden Kamer
sen Gidersen
ekmeğimden tuzum gider
Dilimden sözüm gider
Gitme
sen Gidersen
son taşta düşer felek
kamerden üstüme
Bahtımın tahtında sabrım
düşer
Söner Zühre
Dağılır Zuhal felekte
Gitme
sen Gidersen
yitirir güzelliğini revnak-i bahar
Düşer nasiysinden Alâim-i semâ tacı
Gitme
sen Gidersen
dilmden bir şiir gider
Şehrimden bir şair gider
Ardından en sağlam yanım gider
Gitme
sen Gidersen
gül kurusu bir akşam kalır geriye
bir muhacir olur yüreğim
içimle verdiğim kavgam’da
gitme
sen gidersen
celat suratlı bir dünya kalır geriye
Giyotin darbelerinde toy bir umut
gitme
sen gidersen
imgelerin beli kırılır parmaklar koftiden öper
bakire yanından Kalemlerin
gitme
sen gidersen
Hüseyin yarası bir akşam
düşer içime
otuz üç mızrak
otuz dört kılıç yarası bir keder
gitme
sen gidersen
mavi bir yangın kalır geriye
yalın ayaklarla yürüdüğüm aç bir çığlık
gitme
sen gidersen
terke bırakır içimi huzur
kuşlarım
zakum öpüşlü
cehennem bir tadı kalır
dudaklarımda hayatın
gitme
sen gidersen
afaki bir teselliye çıkar dost
divanları
yanağımdaki tüy diplerine
dek batarım
uçurum yankılarında kalır çocukça gülüşlerim
gitme
Yazıya 795 dəfə baxılıb
