Dünya, ölümlü dünyasın!
Kimler gelir, kimler geçer.
Kimi kalbinde taht kurur,
Kimi gönül limanını
Sessizce terkedip gider…
Dünya, ölümlü dünyasın!
Ne acılar, ne hasretler,
Ne kaderler yazıldığı,
Öksüz kalpler çizildiği
Son bucağı görülmeyen dünya,
Ölümlü dünyasın….
Aldığın geri vermeyen,
Yıkıldıkta, yıprandıkta
Hiçbir yardım göstermeyen.
Mutlulukla yanısıra
Siyah renkli hasret veren dünya,
Ölümlü dünyasın…
Gerek aldanışa karşı,
Gerekse cevap bulmayan
Acı sözcüklere karşı.
O masum, saf yüreğimiz
Kara düşünceye karşı
Dünya, ölümlü dünyasın!
Hep yaşamak isteğiyle
Hayata kavuşmak için,
Sevgiye ulaşmak için
Uğraşırız, çırpınırız…
Ama neden? Kimler için?
Dünya, ölümlü dünyasın!
Nedensiz yalanlar veren
Acılar, ağrılar veren dünya
Yalancı dünyasın…
BENİ UNUTMA!
Zamanı gelirse gitmek istersen
Birtek şey söylerim beni unutma.
Hayatını veren, kalbini veren
Biricik sevdanı sakın unutma!
Zaman nasıl geçti hiç anlamadık
Mutlulukla dolu bir aşk yaşadık.
Arkana dönmeden çekip gidersen
O mutlu günleri sakın unutma!
Bensiz biran bile yaşamam dersen,
Pişmanlık duyup ta geri dönersen,
Bensiz hayatına anlamsız dersen
Yine kalp kapısın sana açarak
Birtek şey söylerim beni unutma!
Şu küçük dünyama misafir oldun,
Kalbimde silinmez izler bıraktın,
Ayrələkla biten bir aşk yaşattın.
Diğer yaşamında beni unutma!
O eski anılar hep hayatında,
Unuttun dediyin rüyalarında,
Görmek istediyin gerçek dünyanda.
Birgün gelirse de ölmek istersen
Tanrıya kavuştukta beni unutma!
Yazıya 1599 dəfə baxılıb
