…Vurğun müəllim kimi, Vurğun Əyyub kimi! – Çingiz Özgür...
Onu hər gördüyümdə babamı xatırlayardım. Hər görüşümüzün ya əvvəli, ya da axırında babamın çöhrəsi gözüm önünə gələr, bunu hiss edirmiş kimi gülümsəyərək mənə baxardı. Bu xatırlama nə zahiri bənzəmədən idi, nə hərəkət və...