Rüstəm Behrudi – Qəribə adam

Bu qəribə adamdı Oxşarı yox heç kimə; əli, saçı,gözləri, dil açıb danışanda dilində çiçək açan dəli-dəli sözləri- nə qəribə adamdı. Nə qəribə adamdı deyirəm, yer fırlanır. Pıçıldayır astadan: yurd yerində binəmiz yox olu...

Qalib Şəfahət – Mühakimə (HEKAYƏ)

Qəflətən başına ağır zərbə endirilmiş  kimi yuxudan dik atıldı. Gözləri alacalanırdı. Sifətini turşutdu. Üz-gözü qantərin içində idi. Elə bil başını suya basıb çıxarmışdılar.  Öskürək sinəsində vulkan kimi püsgürürdü.  Y...

Metin Özer – KELBECER’İM

(Kelbecer Evlatlarına…) Dirilir ölmüş cesedim, Kıyamda durur bedenim, Azadlığın görebilsem, Sonra ölsem Kelbecer’im Vatan güzel ufuklar hür, Benim eşsiz Kelbecer’im. Dünya kıymetin bilemez, Biz biliriz ...

Ramiz Təmkin – Türkün səsi (tək şeir)

Məmməd İsmayıla… Pùskùrən vulkandır… Sağlam dùşùncə, Sinədə ùrəkdir, gözlərdə didə. Dahilər qitəyə bənzərsə, məncə, Bu Kişi sənətdə sonuncu qitə. Orxon-Yeniseydə, Qobustanımda, Tarixə həkk olmuş qızıl yazıdır...

Kənan HACI – “BOZ İLAN” (hekayə)

… Ev-eşiyi yox idi. Sığındığı yer dünyayla üzülüşmüş, divarlarını mamır basmış yastı-yapalaq, tənha bir daxmadan ibarət idi. Bu daxma onun müvəqqəti sığınacaq yeri idi. Ucu-bucağı olmayan, təkcə bir tərəfi çay daşl...