: Nəzm

Eyyub Foto

Əyyub Məmmədov – Yeni şeirlər

05 09 2019 / 19:19 - Nəzm, ƏDƏBİYYAT
  Şair kimdir? Həyatın hər anın duyğularında Əks edib yaradan, qurandı şair. Məqsədi təmizlik, nəcib əməllər, İncə mirvaritək gözəldir şair. . Gördüyü bir şeydən ilham alanda, Tez onu tarixə yazandı şair. Əyrini, dü...
huseyn arif

Hüseyn Arif – YAş 60-A ÇATANDA (şeirlər)

22 06 2019 / 14:35 - Nəzm, ƏDƏBİYYAT
Azərbaycan Xalq şairi Hüseyn Arifin  şeirlərini   Azərbaycan Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalı Mətbuat xidmətinin rəhbəri,Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü Kamran Murğuzov təqdim edir:  VAR MƏNİM Yığılmır yollardan f...
elçinaslangil119_n

Elçin Aslangil – Gitme (tək şeir)

12 06 2019 / 16:33 - Nəzm, Tək şeir, ƏDƏBİYYAT
Biliyor musun? Bu gece de, uyumadım, Sabah açıldı İstanbul’da. Giden tüm o kadınların uykusu dağıldı saçlarımda. Şimdi ben ne yapayım? Seni gülüşlerimden mi söküp atayım? Ellerimden mi söküp atayım? Vücudunun neresinden ...

Salman Balakişiyev – D A Ğ L A R A

10 06 2019 / 22:43 - Genel, Nəzm, ƏDƏBİYYAT
  Qoşqardan baxanda Kəlbəcərə çox az yol – məsafə qaldığı aydın görünür. Ürək atlanır, ancaq yağı düşmən                                                                aranı kəsib.   Kəlbəcərə bir mənzillik yol...
54256785_2265344083723436_1235184065494122496_n

Sədaqət Alıqızı – ÜRƏYİMDƏN ASILMAQ

10 06 2019 / 22:34 - Nəzm, ƏDƏBİYYAT
  Daha istəmirəm sevmək, daha istəmirəm inanmaq Dəyərsiz bir pul kimi xərclənmək. Daha istəmirəm aldanmaq, daha istəmirəm ayrılıq, Göz yaşları axıtmaq,dönməyəcəyni bilə-bilə yollara baxmaq. Tənhalığın qoynunda, xati...
Boynuma dolanan hicran qoluymuş Sənlə görüşümə gəlməz gümanım, Boynuma dolanan hicran qoluymuş. Vüsala yetməyə yoxdur gümanım, Eşqin-məhəbbətin sanki yoxuymuş. Qəmli könlüm ha alışa, ha yana, Arif odur hay eşidə, hay ana. Haçalandı ömrüm yolu hayana, Ayların, illərin həsrət yoluymuş. O keçən günlərim gəlməz yadına, Qıyarsanmı Güldərəni yad ana? Hicran günlərini yazdın adına, Sən adlı sevincim qəmlə yoğrulmuş. Qorxuram Qətrə-qətrə yığılmışam özümə, Damla-damla tökülməkdən qorxuram. Xana kimi toxunmuşam özümə, İlmələnib sökülməkdən qorxuram. Nəyi tutdu, nəyi andı ürəyim? Kimi atdı, kimə yandı ürəyim? Ögeyliyi nə tez qandı ürəyim? Ürəyimə təpinməkdən qorxuram. Sevdamızın əvvəlimi? Sonumu? İlk arzumuz dəyişdimi yolunu? Asanlıqla tapmamışam yolumu, Bu yolumdan çəkilməkdən qorxuram. Cənub həsrəti Sərhəd məftilləri göz damarımdır, Narahat gecəmdə qızarar, sancar. Araz ürəyimin qızıl qanıdır, Bir dəli həsrətdir, kükrəyər, coşar. Vətən məhəbbəti paydı, butadı, Arazmı o taya böldü bu dadı? Sərhəd məftilləri elə budadı, Baxdıqca baxışım çəkinər, qorxar. Sənsənmi qanlısı, ey Xan Arazım? Güldərən, günahı mən kimə yazım? Vətən həsrətiylə ötən bu sazım Sim-sim ötər, tel-tel yanar, odlanar. Dedim Göyçənin dağları cərgə-cərgədir, Dağları görməyim güman-bəlkədir. Əlac nəyə qalıb, ümid kimədir? “Əlvida” demədim, “Hələlik” dedim, O Ulu Göyçəmə dönərik dedim. Göyçənin dağları dağlardan göyçək, Yazda ətir saçır hər gül, hər çiçək. Sərin bulaqlardan doyunca içək, Şehli çəmənində itərik dedim, O Ulu Göyçəmə dönərik dedim. Cənnətdir Göyçənin hər bir bucağı, Şairlər yurdudur isti qucağı. Miskin Abdal, Seyid Bayram ocağı, Gedib ziyarətin edərik dedim, O Ulu Göyçəmə dönərik dedim. Susub Aşıq Alı, küsüb Ələsgər, İman geri dönməz, dirilməz Bəylər. Bizdən gileylidi nənəmiz Həcər, Dolanıb başına öpərik dedim, O Ulu Göyçəmə dönərik dedim. Ozanımız qərib oldu, dinmədi, Gümanımız itik düşdü, dönmədi. Ünvanımız nömrələnmiş döngədi, Laləli düzlərdə itərik dedim, O Ulu Göyçəmə dönərik dedim. Gavura qalıbdı doğma diyarım, “Koroğlu qayası”, “Qızlar bulağım”, Göyçə gölüm, o nərgizli yaylağım, Gedib o torpaqda ölərik dedim, O Ulu Göyçəmə dönərik dedim. Neçə ləqəb qoydu qaçqına zaman, Bu zülmə ağılar dedimi Bəhman? Güldərən, ürəkdən gülmədi Tərlan, Gedib göz yaşını silərik dedim, O Ulu Göyçəmə dönərik dedim. *** Dünyanı seyr edən, ay vətən oğlu, Öz ana yurduna gəlsənə gedək. “Gədölən” dərədən çıxaq yuxarı, “Qatarqaya”dan da bu yana enək. “Mamalı yolu”ndan keç “Rusqırılan”a, “Zirnicli bulaq”dan qalxaq “Qısır”a. Oradan enəndə “Oruc oğlu”na, “Piyalə bulaq”dan doyunca içək. “Qısırın boynu”nda bir ayaq saxla, “İsgəndər ocağı”na bir nəzir bağla. Daşına üz sürtüb pirin qucaqla, Çöküb diz üstünə torpağın öpək. “Qaraçı yurdu”dur dağın ayağı, “Sudəyən qaya”dan bir az aşağı. Bax, “Bərə yeri”dir çayın qırağı, Doqquzdəni yeyək, çiyələk dərək. “Saqqızdı dərə”də gəzənlər hanı? “Tüklü təpə”dədir futbol meydanı. “Palıdlı meşə”si sorur halını, Gəzdəyin başını gedək bir görək. Elə ki, düşmüşük yolun ağına, Gəl qonaq olaq “Qızlar bulağı”na. Dodağını söykə buz dodağına, Göynəyə-göynəyə biz sərinləyək. “Danalıq” bəzəkli cehiz xalısı, “Qoç qoruğu” onun bəylik xonçası. “Nazlı bulağı”nda üzən sonası, “Lilparlı dərə”dən gəl bir də keçək. Dolama yollarda durmur ayağım, Nə gözəl qaynayır “Çoban bulağı”m. “Qara quzeyin başı” sərin yaylağım, Əl-ələ verək biz, ürəklə gəzək… “Ağ qaya”dan kəsə çıxa biləydim, “Koroğlu” qayasından baxa biləydim. “Gur bulaq” tək coşub axa biləydim, Dərəni, təpəni gəl bir-bir gəzək. “Gur bulaq”dan aşdı el “məntəqə”yə, Hərə bir tərəfdə qurubdu dəyə. Artıq ehtiyac yox, bir söz deməyə, Obada oturub duz-çörək kəsək. “Məntəqə”dən bəri, “Xınna”ya aşdım, Gördüm gözəlliyi, düzü, mən çaşdım. Elə bil sehrli qapılar açdım, Qırmızı lalədən donunu biçək. Xaşxaşı yeyirsən təzə bal kimi, Baxırsan bu yurda nitqi lal kimi. İstərəm başına atıb şal kimi, Laləyə qarışıb bu çöldə bitək. “Məntəqə” olubdur elin yaylağı, Çalxanır nehrəsi, tutulur yağı. Pendiri, motalı, təzə qaymağı, Köpüklü südündən gəl biz də içək. Şəlalə dərədə düşübdü səsə, Üzünə bir sərin dağ yeli əsə. Bu yerdə çiçəklər düşübdü bəhsə, “Solmaz çiçəyi”ni çəməndə seçək. Güldərən, xəyalın yolları aşdı, Fikrin ana yurdu yenə dolaşdı. Göyçəni tərk edib elləri, qaçdı, Kaş “Göyçə gölü”ndə bir dəfə üzək.

Güldərən Vəliyevanın şeirləri

26 04 2019 / 23:48 - Nəzm, ƏDƏBİYYAT
    Boynuma dolanan hicran qoluymuş Sənlə görüşümə gəlməz gümanım, Boynuma dolanan hicran qoluymuş. Vüsala yetməyə yoxdur gümanım, Eşqin-məhəbbətin sanki yoxuymuş. Qəmli könlüm ha alışa, ha yana, Arif odur hay ...
ÖZGEÇMİŞ Rafiq ODAY (Bayramov Rafiq Hüseyn oğlu) 23 iyul 1960-cı ildə Naxçıvan MR Şərur rayonunun Şəhriyar kəndində anadan olub. 1983-1988-ci illərdə Naxçıvan Dövlət Universitetinin filologiya fakültəsində təhsil almışdır. Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvüdür. Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının sədridir. ”Möhtəşəm Azərbaycan” müstəqil ictimai-siyasi, ədəbi-bədii qəzetinin təsisçisi və baş redaktorudur. Azərbaycan Respublikasının “Əməkdar jurnalisti”dir. Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin (gundelik.info) və Azərbaycanın Mədəniyyət və Portalının (edebiyyat-az.com) təsisçisi və direktorudur. Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətində fəaliyyət göstərən “Kümbet” (Tokat Şairler ve Yazarlar Derneği yayın organı) və “Usare” (Ebrar Vakfı Kültür yayını) dərgilərinin Azərbaycan təmsilcisinin Başkanıdır. ”Qızıl qələm”, “Həsən bəy Zərdabi”, “Qafqaz-Media” mükafatları laureatıdır. “Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının inkişafına dəstək”, “Çağdaş Türkiyə ədəbiyyatının inkişafına dəstək”, “Kütləvi informasiya vasitələrinin inkişafına dəstək” layihələrini həyata keçirən ilk AZƏRBAYCANLI ŞAİRDİR. Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının təşəbbüsü ilə gerçəkləşdirilən “Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndələrinin əsərlərinin təbliği” layihəsi çərçivəsində şeirləri “Kümbet” (Tokat şəhəri), “Kardelen” (Bilcek şəhəri) mədəniyyət və ədəbiyyatyönümlü dərgilərində dərc olunaraq, ictimaiyyət nümayəndələrinin nəzərinə çatdırılmışdı. QALMADI Bu gün olanlar oldu ta, Sabaha nəsə qalmadı. Yollar yoxuşa dirəndi, Getməyə kəsə qalmadı. Son ümid də axtalandı, Gözlərdə qan laxtalandı. Fələk satan, bəxt alandı, – Biz düşdük nəhsə, qalmadı. Dan söküldü, qürub getdi, Yalandan vay qurub getdi. Gedənlər hayqırıb getdi, Bir söz də pəsə qalmadı. Gülüm, saçların qulacdı, Baxdım – gözümdə gül açdı. Dünya yaxşıya qol açdı, – Heç zaman pisə qalmadı. Bu son bir başlanğıc ola, Eşidən başdan qıc ola, Kim görüb ki, eşq qocala, – Adəmdən bizə qalmadı. DÜNYA BELƏ DÜNYADI… Lənət olsun gərdişinə, Gözdən salmaq vərdişinə, Keçirdisə, gər, dişinə, – Qurtulmağa ümid yoxdu. Ömrə-günə dərd ələnib, Edib bizi pərt, ələnib… Düşmən elə pərdələnib, Yırtılmağa ümid yoxdu. İynədən, bizdən keçib ta, Gəl sən də bizdə, keçib ta… Bizimki bizdən keçib ta, – Sırtılmağa ümid yoxdu. ÖLMƏDİM Nələr görmədim – tələdən qarmağa kimi – ölmədim. Başımdan basdılar, girdim torpağa kimi – ölmədim. Dedim, gendən az hür, tula, Pozulmasın hüzur, tula. İlan ağzından qurtulan qurbağa kimi – ölmədim. Atılsan çöptək səbətə, Çox olar qoşan şəbədə. Adam oldum mən təpədən dırnağa kimi – ölmədim! ARTIQ Yeni dünya düzəninin Təməli görünür artıq. Şeytanların, iblislərin Əməli görünür artıq. Bu sözə qul oldu bizlər: “Nəfsi toxlar əyilməzlər”. Min illərlə yeyilməzlər, Yeməli görünür artıq. Bir “Xəndək” var, bir “Xeybər” var, Gör nə qədər bixəbər var. Nə “xeyir”dən bir xəbər var, Nə “bəli” görünür artıq. Sonu varmış sabahların, Göyə bülənd bu ahların, Yerli, yersiz günahların, Bədəli görünür artıq. KEŞİK ÇƏKİR Qucaq açdi gülə sinəm, Bəlkə bir az gülə sinəm. Gözlərimin giləsinə Bir damla yaş keşik çəkir. Həyadan yana tər sinə, Üz qızara, tər isinə. Yaxşı ki, deyil tərsinə, – Ayağa baş keşik çəkir. Üzdü xəyanət canımı, Yurda əmanət canımı. Namərd kəsdirib yanımı, Əlində daş keşik çəkir. Alsa ruhunu dərd ələ, Budur ən böyük dərd elə, Olub bir sürü dərd ilə, Bağrım badaş, keşik çəkir. Ahım haradan haraya… Yetiş, Yaradan, haraya, Ölümü qoyub araya, Göz ilə qaş keşik çəkir. AĞRIYIR Dərd əkib, qəm biçməkdən, Qol yerindən ağrıyır. Kasıb yoxdan, harınsa Bol yerindən ağrıyır. Gözlərim oyum-oyum, Nə baxdım ki, nə doyum?! Canımı hara qoyum? – Sol yerindən ağrıyır. İçimə damcılayır Çölümün qançırları. Kürəyim qamçıların Zol yerindən ağrıyır. Yerə girən boy sızlar, Kök inləyər, soy sızlar. Bədəsillər, soysuzlar Döl yerindən ağrıyır. Dünya məhbəs, qəfəs dar, Ya al, ya ver – nəfəs dar. Cəmi yaranmış ki var – “Ol” yerindən ağrıyır. Rafiq ODAY.

Rafiq ODAYın şeirləri

26 04 2019 / 23:43 - Nəzm, ƏDƏBİYYAT
  ÖZGEÇMİŞ Rafiq ODAY (Bayramov Rafiq Hüseyn oğlu) 23 iyul 1960-cı ildə Naxçıvan MR Şərur rayonunun Şəhriyar kəndində anadan olub. 1983-1988-ci illərdə Naxçıvan Dövlət Universitetinin filologiya fakültəsində təhsil ...
“ΑΝΑΓΚΗ” (Alın yazısı) “Divarın üzərindəki bu sözü cızmış adam neçə əsrlər bundan əvvəl yer üzündə yaşayanlar arasından çıxıb getmiş və cızdığı bu söz məbədin divarından yox olmuşdu. Az sonra bu məbədin özü də yür üzündən yox olub gedəcək” (V.Hüqo/ Paris Notr-Dam Kiləsi) Tanrının evi də yanarmış demək, Onu biz yandırdıq?! Tanrı, de bilək. Yoxsa ki Hüqonun ruhundan qisas aldı illər sonra naxələf firəng O gecə aləmi bürüdü zülmət, Susdu hayqırışlı haqq və həqiqət Yağışlı səma da kəsdi suyunu, Şərin qarşısında çökdü ədalət Notre Dam alovu, cəhənnəm olub, Müqəddəs Məryəmin evinə düşdü, Olmaya Frollodan ehtiras uçub, Kvazimodonun qəlbinə düşdü. Daha Mari zəngi çalır yanıqlı, Qozbel zəngçalan da deyil oyanıq, duyulur sədası, Paris göyündən, Hava da tüstüdü səma bulanıq. Ürəyimdən tellər qırılıb düşdü, Yadıma gör nələr, gör nələr düşdü. Qaraçı rəqqasə Esmiraldanın, Susqun heykəl təki dondu baxışı, Çağırdı səmaya, “hardasan Hüqo?!”, Qurtarsın kilsəni, yoxdur naxışı. Sena da tamaşa etdi o gecə, Zülmət qaranlıqda susdu da baxdı, “Dəyişər məcrasın”, düşündü hamı, Dəyişməz yolunda axdı, hey axdı. Yadıma dəhşətli günlərim düşdü, Od tutub kül olan güllərim düşdü. Tanrının evi də yanarmış demək, Biz onu Şuşada yıxılan gördük, Ağdamda uçulan, Laçında sınan, Şamaxı məscidin yaxılan görüdük. Bir üfüq boyandı qırmızı rəngə, İlahi çağırış susdu o gecə, Alovun rəngiylə gələnlər təngə, Düşmən yuva salıb pusdu o gecə. Arzular ölməzdir, xəyallar gerçək, Bəşər intizarda, bitməsin istər, Qara kol, xar çiçək, zəhərli dibçək, Gülüstan içində itməsin istər. Mari zəngi ilə çəkilən azan, Qovuşar səmada, qol boyun olar, Bircə din yaşayar, “Qardaşlıq dini”, Firqələr, bölüklər bir oyun olar. Əli Rzazadə

Əli Rzazadə – “Alın yazısı”

24 04 2019 / 00:30 - Nəzm, ƏDƏBİYYAT
(Alın yazısı) “Divarın üzərindəki bu sözü cızmış adam neçə əsrlər bundan əvvəl yer üzündə yaşayanlar arasından çıxıb getmiş və cızdığı bu söz məbədin divarından yox olmuşdu. Az sonra bu məbədin özü də yür üzündən yox olu...