: Ədəbiyyat xəbərləri

Elektron dostlar Zəkası, dərrakəsi böyük, güclü olan beyin sahibləri dünyanı qarışdırdılar. Siyasət və müharibə oyunlarını qoyaq bir kənara. Bunlar gördükləri ən pis işlərdir. Biz yaxşı hesab etdiyimiz, işimizə yarayan elektronlaşmadan yazaq. Bütün əl əməklərini elektron cihazlara “həvalə” etməkdən sakitləşməyən zəki insanlar axırda robot adamlar da yaratdılar. İndi hamı evdə robot xidmətçinin olmasının səmərəsindən danışır. Belə bir vaxtda mən də elektronlaşdırılmış dostlardan yazmaq fikrinə düşmüşəm. “Dost min olsa azdır” atalar sözünü dəyişib “Dostun nə qədər çox olsa profilin bir o qədər zəngin, “like”lərin bol, statuslarının rəngarəng rəyləri olar”deyək. Filankəs “xeyirə-şərə”, yox “statusa, rəyə yaramayan adamdır” deyək. Dar günümüzdə gendən oğrun-oğrun baxan həyatdakı dostlarımız kimi profilimizə də kiminsə profilindən “adlayıb” baxan dostlarımız çoxdur. “Üz-üzdən utanır” deyib like edənlər, “O həmişə statuslarımı bəyənir, cəhənnəm qoy mən də onunkunu bəyənim” əzabıyla könülsüz düyməni basanlar, bir-birinin əleyhinə yazılmış olan iki statusun ikisini də bəyənənlər bizim azərbaycanlı elektron dostlarımızdır. Mənasız status yazanlara bəzən sosial vəziyyətinə görə etiraz edə bilmirik. Müəlliflə münasibətimiz varsa məzmunsuz yazdıqlarını da bəyənirik. Beləcə bir-birimizi yola veririk. Mənə dostluq təklifi göndərənlər mənim dostluq təklifi göndərdiklərimdən dəfələrlə çoxdur. Kimin ki, yazılarını oxumaq istəmişəm onlara dostluq təklifi göndərmişəm. Bu da on-on beş nəfər hamımızın sevdiyimiz qələm adamlarıdır. Onu da qeyd edim ki, ədəbi mühitin tanınmışlarından özləri təklif göndərənlər də az deyil. Profillərinə baxıram, əgər normal yazılar paylaşırlarsa qəbul edir, kobud ifadələr işlədibsə təklifi rədd edirəm. Elektronlaşmış dostlar arasında başa düşə bilmədiklərim daha çoxdur. Məsələn, tanınmış üç nəfər şair var. Heç vaxt heç nədə iştirakını görmürəm. Boşuna yer zəbt etdiyindən dostluqdan çıxarıram. Elə bil pir olmuşlar bunu gözləyirmiş. Çıxaran kimi həmən təkrar dostluq göndərirlər. Bir deyən gərək, ay dost, axı bizim dostluğumuz tutmur, niyə zəhmət çəkib yenə bu təklifi göndərirsən. Heç kəslə “like” davası çəkmir, zorla statuslarımı bəyənin demirəm. Sadəcə, məsləhət görürəm ki, profilimin qapısından-pəncərəsindən boylanmayın. Bunlardan da betər elektron dostlar bilirsiniz hansılardır? Bütün günü profilində veyllənən, hər cümləni oxuyan, paylaşdığın şəkillərə dönə-dönə baxan, yazılarını skrinşot edib kiməsə göndərən amma paxıllığından özünü xəbərsiz kimi göstərənlər. Yəqin ki, sizin də bu cür dostlarınız var. Olsun. Amma o paxıllara qarğamayın. Elə bu narahatlıqları onlara bəs edir. Başqa problemlərinin olmasına ehtiyac yoxdur.

Pərvanə Bayramqızı “Elektron dostlar”

20 12 2018 / 20:00 - MARAQLI, ƏDƏBİYYAT
Elektron dostlar   Zəkası, dərrakəsi böyük, güclü olan beyin sahibləri dünyanı qarışdırdılar. Siyasət və müharibə oyunlarını qoyaq bir kənara. Bunlar gördükləri ən pis işlərdir. Biz yaxşı hesab etdiyimiz, işimizə ya...
1444840545_picture

Azərbaycan Yazıçılar Birliyi (AYB)

19 12 2018 / 19:43 - KÜLTÜR&SƏNƏT, ƏDƏBİYYAT
1934-cü il iyunun 13-də Bakıda Azərbaycan yazıçılarının I qurultayında yaradılmışdır. O vaxta qədər Azərbaycan yazıçıları ayrı-ayrı ədəbi birləşmələrin tərkibində fəaliyyət göstərirdilər. 1923-cü ildə Azərbaycan yazıçıla...
NECƏ SEVMƏYİM Gözlərimin baxışını süsləyən, Qucağında sevgimizi bəsləyən, Varlığımı hər tərəfdən izləyən, Özəl adam, səni necə sevməyim. Sevdamızın keşiyini çəkənim, Baxışımı baxışına əkənim, Kasıb bəxtə eşq sarayı tikənim, Gözəl adam, səni necə sevməyim. Hər nazıma oğrun-oğrun gülənim, Gülüşünün ətirinə bələnim. Otağıma şeir ilə gələnim, Qəzəl adam səni necə sevməyim. HƏSRƏTİN QOXUSU Ətirinin qoxusunu gətirən, Həzin yelin tellərini hörürəm. Ağacların soyunmuş budağindan, Bir ürəkdə, iki bədən dərirəm. Həsrətinin qınağına düşmüşəm, Təbəssümün fənərini öldürüm. Qirip düşən bu ayrılıq anının, Qızdırmasın xatirənlə söndürüm. İndi duyğuların rəngi qarışıb, Aldığım rənglərdən əsər yaranmır. Saçımda sığalın qısılıb küncə, Dolaşıb əl izin, artıq daranmır. Gözümün bulağı sızır astaca, Öpüşün süsləyən sima dağına. Bəxtəvərlik rəngin gətir gələndə, Səpələ ömrümün baxça bağına. Həsrətin qoxusu hopub hər yerə, Beynim yadırğıyıb ayaq səsini. Gəlmirsən özün bil, bu gün də gəlmə, Barı əsirgəmə can kəlməsini. KİPRİYİNLƏ ƏLƏ MƏNİ Gözlərinlə üyüt ana, Kipriyinlə ələ məni. İradəndən güc almasam, Dünya qoşar vələ məni. Köksünə sıx arzuların, Donu açılsın qundağın. Qapı sökən uğurların, Bələyinə bələ məni. Etdiyin duanı bitir, Zəmzəmin suyunu gətir. Uzaqlaşsin qara çətir, Salır fitnə, felə məni. Buludlardan al yağışı, Qüsul elə hər qarğışı. Sevgi rəngli et alğışı, Yorub nakam şələ məni. Gözlərinlə üyüt ana, Kipriyinlə ələ məni. İradəndən güc almasam, Dünya qoşar vələ məni. Özünü gətir Oğrun-oğrun talan etdin ömrümü, Yağılar yurdumu talayan kimi. Sinəmdə bir tonqal çatmısan, zalım, Tanrı yanar dağı qalayan kimi. Gəncliyin ən gözəl dəmiydi, inan, Götürüb göndərdin qaranlıqlara. Gənclik illərimi özünlə birgə, Həbs etdin buz kimi barmaqlıqlara. Baxçamda boy atan üç tər fidanın, Zəhmətkeş bağbantək çəkdim keşiyin. Gecə bulud əvəz gözlərim yağdı, Gündüz günəşiydim evin, eşiyin. Varlığın, yoxluğun bəlli olmadı, Olmuşdun əsiri özgə qucağın. Cismin hərdən evə baş çəksə belə, Fikirin olmuşdu daim uzağın. Etdiyin səhvləri unutmaq olmur, Xətrini ALLAHa xatir istədim. Qohumlar yolundan pay umduğu vaxt, Mən isə özünü gətir istədim. KÜLÜM GÖY XƏZƏRİN SAHİLİNDƏDİR Sevgimi nəxş elə həyat yoluna, Rəssam kətan üstə nəxş edən kimi. Özümü götür get halalın olsun, Tanrı taleyinə bəxş edən kimi. Qadanı, bəlanı birdə sevgini, Ötür mənə tərəf, açacam qucaq. Bu gələn acının qoxusu gözəl, Məhəbbət qoxacaq hər künc, hər bucaq. Bir-bir xatirəni vərəq-vərəq keç, Nəvazişli günün laylasıyla yat. Ötüb keçən günün məzarı üstə, Sağ əllə üzünə çək bir salavat. Təmizlən əzizim bütün çirkabdan, Bataqlıq qurudan bir günəşin var. Sevginin gücündən güc almışam ki, Bizə güc gəlməsin xəzri, gilavar. Eşqinin atəşi yandırır, yaxır, Külüm göy Xəzərin sahilindədir. Gəl götür bu ülvi, sadiq eşqimi, Bilirsən yerini, "Bilgəhgildədir". QƏLBİNİ QƏLBİMƏ MÖHÜRLƏMİŞƏM Fincanda üşüdü indi süzdüyüm, Təzə dəmlədiyim məxməri çayım. Sanki pərişandır gozlərim kimi, Pəncərədən baxan sürməli ayım. Üzünə xoş baxdım həsrət yükünün, Elə hey qapımı ünvan bilibdi Əllərim itirib huşunu vallah, Alnımdan tər əvəz bəxti silibdi. Yolunu gözlədim heç yorulmadan, Gözümü yolların boz rəngi sarıb. Sənin baxışların qol saatında, Mənimsə gözlərim yolunda qalıb. Bu yolu bu qədər uzadan nədir? Bəlkə bəhanədir, bəlkə də tuzaq. Gözümü sıxıram donsun gedişin, Gözümü açıram cismindən uzaq. Darıxdım gözümün nuru sevgilim, Gözəl gözlərinin baxışı üçün. Darıxdım arxanca yeridikcə mən, Yolumda izinin naxışı üçün. Səndən söz açdıqca sözüm alışır. Ey mənim bəxtimə düşməyən payım. Qəlbini qəlbimə möhürləsəm də, Sənlə nə bütünəm, nə də ki, yarım. GÖZÜMÜN BULUDUN DAĞIDAN ADAM Sevgin sülh elçisi göyərçin kimi, Enib səmalardan qəlbimə qondu. Sındı həyatımın buzlu tilsimi, Çevrildi bir anda gülüstan oldu. Gəldin həyatıma yağmurlu gündə, Günəş də qısqandı bu gəlişini. Saçımda əlinin izi qalmışdı, ALLAH da sevmişdi bu əl işini. Həyatın sirrini açdın gözümdə, Hər tərəf dəyişib oldu gülüstan. Məni elə sevdin, sevdim hər kəsi, Dəyişdi qarşıma çıxan hər insan. Dünyaya yenicə göz açdım Vallah, Oldum iki canı sevən bir bəndə. Yuz səksən dərəcə dəyişdin məni, Ruhuma, cismimə çəkərək rəndə. Eylə yad sevgini keçmişdə edam, Olanı-olmazı o, vaxtda unut. Gözümün buludun dağıdan adam, Bax bu cür bir ömür əllərimdən tut.

Aynur Yasəmən – HƏSRƏTİN QOXUSU

19 12 2018 / 09:31 - Nəzm, ƏDƏBİYYAT
                    NECƏ SEVMƏYİM Gözlərimin baxışını süsləyən, Qucağında sevgimizi bəsləyən, Varlığımı hər tərəfdən izləyən, Özəl adam, səni necə sevməyim. Sevdamızın ke...
ÖMÜR GÖZ YAŞI KİMİ Ömür göz yaşı kimi, Toxunursan ağlayır. Torpaq da Anan kimi, Köksünü sığallayır. Düşür şirin damcısı, Ən xası,ən incisi. Həyat vurur qamçısın, İzlərini dağlayır. Özüylə bircə-bircə, Yığır dərdini küncə. Qəfil sona gəlincə, Ürəyini bağlayır.. SƏN ÇİÇƏK OL, MƏN ARI Sən çiçək ol,mən arı, Can atım sənə sarı. Elə qol-qanad açım Sığa köksünə barı. Düyməsindən bal çəkim, Bəyazından al çəkim. Bütün ləçəklərinin, Ortasından xal çəkim. Üstündə bir meh ola, Damla-damla şeh ola. Bağlayasan köksünü, Bu sevda bir beh ola. Pərvazlanam süzüləm, Düz tacına düzüləm. Tutasan “əllərimdən”, Qoymayasan üzüləm. Tez yapışım “belindən”, Ətir çəkim gülündən. Elə ki,bihuş oldum, Şərbət içim dilindən. 28.11.18. Darıxıram bu boyda nəfəslərin içində, Sanki bir dənizdəyəm,sular qoynuna dalır. Ürək geri çevirir əcəlin əllərini, Özümsə göylərdəyəm,səma yanına alır. Başımın üstündəki buludları gözləsəm, Günəş baxıb ağladar torpağımın qatını. Süzülər yağan yağış kirpik-kirpik üstünə, Damcısıyla isladar dodağımın çatını. Bəlkə onda rəngləyəm ağ-qara ürəyimi Bilirəm ki içimdə kinli guşələr yatır. İmdadıma sükunət ,boş otaq,soyuq balış, Bir də eyni biçimdə çirkli şüşələr çatır.

Məryəm Əliyeva Şeirləri

18 12 2018 / 21:28 - Nəzm, ƏDƏBİYYAT
            ÖMÜR GÖZ YAŞI KİMİÖmür göz yaşı kimi,Toxunursan ağlayır.Torpaq da Anan kimi,Köksünü sığallayır.Düşür şirin damcısı,Ən xası,ən incisi.Həyat vurur qamçısın,İzlərini dağlayır.Özüylə...
----ANA YAZARLAR--- İsmayıl yenmədi Ərəbzəngini; İndi qan becərir ərəb zəngini... Min ildi dinşəyir ərəb zəngini- Qulağı göyün də, ana Yerin də. Zamanı üstələr ana yazarlar,- Sözün ucasını-"ana" yazarlar. İlləri sığdırar ana yazarlar,- Düşünüb hər şeyi an,a,yerində. Bulaqdı qaynayan isti sinədə, Dodaq marçıldayır istisinə də... Özgənin şirini, istisi nə də,-- Gəlib dura bilməz ana yerində. Osman, baxa-baxa göz ünə çəkər, Könül gördüyünü gözünə çəkər... Gözlər yolu çəkər, gözü nə çəkər,- Könül andığını ana yerində. 7 dekabr 2017. ----AY ARA ARA----- (təcnis) Pərdəlidi böyük kiçik arası, Qoymayın açıla,ay ara, ara. Könül şüşə kimi sındı çarasız, Canı basıb yeyər a yara, yara. Əgər dönük çıxsa adam əslinə, Bilinməz saxtası, düzü-əsli nə... Dərdli Kərəm uzat əli Əslinə,- Baxma məlul-məlul a yara, yara. Anında gələndi istək, anında, Yanana su gələr istəkanında. Məkanda qalanı istə kanında, Son deyilən nədi,-ay ara, ara. Osman, söz önündə qalıb di ləli, Çoxdan kəməndinə salıb dil əli... Qoyub tərəziyə gərəkdi ləli,-- Tənləyək, düz gəlsin ayar-ayara. 11 dekabr 2017. -----QARQAR---- Yeri, yurdu çalındı, Oldu düzdə qərq arı. Qulaqlarda çalındı Qarğaların "qar qar”ı. Dolağında sim sarı, Yoxdu könül simsarı. Əsər bir əsim sarı,-- Qara tutar qar qarı. Osman, çöl dolu üzüm, İxtiyarım yox üzüm... Qara olasan, üzüm,-- Yelə verdin Qarqarı. 15 dekabr 2017. ------YAZ ARI----- Xəritəm üst-üstə qara yamandı, Odlana- odlana yazarı çəkər. Ad ləkəli isə dərdi yamandı,-- Təmizə nə var ki, yaz-arı çəkər. Arsız deyilsənsə,dinmə,sus uzan, Demə göz-göz olub yaran-su sızan. Bir damcı şeh özü sudu susuza,-- Onun da şəhdini yaz arı çəkər. Qar üz ağardandı, qara bağlıyıq, Qolumuz sarğıda--qara bağlıyıq. Biz qara ləkəli-- Qarabağlıyıq,-- Onun da yanına yaz; arı- çək ər. Qabağa göndərib əli yalını, Yağıya vermişik dağın yalını. İt itdi qoruyar qabda yalını,-- Olmaz payından pay,-azarı çəkər. Osman, sellənəni tutmaz axırı, Canlını çağırar yemi, axırı... Kiminin əvvəli, kimin axırı;- Ya ağla, ya sıtqa, ya zarı,çək əl. 19 dekabr 2017. -------YAZIPOZANDA---- (təcnis) İncə ləpirlərdi düşən qar üstə, Qış nələr çəkəcək yazı,pozanda. Yazan sakit tutar özünü üzdə,-- Ürəyi göynəyər yazı pozanda. Yolları mənzilə yürüyə sər-vaxt, Vaxtın azlığında yenə əsər vaxt. Qələm öz işini görməsə sərvaxt, Yazdığı qalacaq yazıpozanda... Osman yazılarsa, yazı sınaqda, Qışı sərt keçənin yazı sınaqda. Sevən könüllərin yazısın ahda İnlədər, dərd üstə yazıb Ozan da. 4 yanvar 2018. ------ÇAT-ÇATI---- Paşam,könlün xəyallara dalınca Daşlıqlardan gələr nalın çat-çatı. Sanarsan ki, qoşun düşər dalınca, Söylənərsən,ləngimə gəl-çat... çatı... Arzuların, əməllərin bütündü,-- Can içində böyütdüyün bütündü. Bilməm,necə saxlayarsan bu tündü, Qulaqlara qurğuşundu çat--çatı. Hər yan yarğan qara qaşlar çatılar, Boş buraxma,gələn, gedən çatılar... Nə qədər ki, əlindədi çatılar,-- İlgək eylə, çatısına çat çatı. Osman, yolda maneədi daş, qalaq, Bəlkə, elə tərpənməyək, daş qalaq. Dil-dil ötər, eləyərsən daş-qalaq,-- Sındırmısan di, birləşdir çat--çatı. 10 yanvar 2018. ---YAĞA-YAĞA--- Paşam,gedən yolu yorar Dərviş yağış yağa-yağa. Köçü xeyməyə aparar,- Yeyin pendir, yağ,ay ağa. Əlindən qurtarıb qalın, Deyər, yenə qonaq qalın. Döşəyi döşəyər qalın,- Vurar halay, ağ Ay ağa. Yoğurduğu acıdımı, Çəkdikləri acıdımı?... Qarn-qırta acıdımı,- Tamah salmaz yağa-yağa. Osman, ağırlar çox piri, Ocağı andırar piri... Qarda azar ovçu Piri, Qar kəlağay; ağa yağa. 11 yanvar 2018 ----BİR DÜYÜN---- Dalda qalan əngəl oldu bir köçə, Düz ağaca ləkə saldı bir düyün. Can içində ağrıları vicvicə,-- Zoqquldadı ovuc-ovuc bir düyün. Dar günündə xorna çəkib uyurdun, Safa çıxdı, baş olaraq buyurdun. Yaddaşında izin yoxdu bu yurdun; Varın ölüm--çalınmayan bir düyün. Öyünməli nəyim qalıb ərk edim, Osman, hansı sınırını bərk edim? Dağlarını geri alıb Ərk edim,-- Onda məni qayasına bir düyün. 4 fevral 2018. --------BİR ACI------- Dostlarına şirin-şirin söz dilə, Ürəyində yurd salmasın bir acı. Yaxşı-yaman kəmənd olar söz dilə. Tərs danışsan, öndəkinə bir acı. Arzu tutub ürəyində bir dənə, Tapılacaq qədir bilən bir dənə. Bəlkə, elə tamarzıdı bir dənə, Çörəklə çıx, tez ağırla bir acı. Osman, necə təşnə olar gül yaza, Qələm istər hər tərəfə gül yaza... Abbas qıymaz zəhər düşə Gülyaza, Ağrısına məlhəm olar bir acı. 23 fevral 2018 ---AZALANDADI---- (təcnis) Paşam, gedən gedir, qayıda çətin, Damaq çəkə bilmir azalan dadı. Gözlər gördüyündən kirə istəyir, Ağızda itirir az alan... dadı... Deyir, aldığını çox al anında, Əridib azları,çoxal anında... Bir onu bilirəm çox alanın da Yazarlar, suçları az alandadı. Osman, qeyzlənmə,çətin vurasan, Asana yeriyib topla, vur asan... Daha yüz toplaya, yüz də vurasan, Ömür bölünmədə, azalandadı. 10 mart 2018. --YAZ ARI YAZAR--- (Təcnis) Sıyrııb dumanın, çənin içindən Bütün yazdığını yaz arı yazar. Yayılar çəmənə qoca köçündən, Hər gülün şəhdinə yaz arı yazar. Qoşular arıya gələn gül dərə, Dağın ayağında dərindi dərə. Divlər keşikçidi hər gizli dərə,- Yoluna ya ağla, ya zarı yazar. Qovuşa könlündə halal halala, Hallallıq canında gözəl hal ala. Deyələr, yaraşır,vallah, al ala,- Böyük hərflərlə yaz arı, yaz AR. Oturar yanakı Şah divanında, Hünərdi əyləşmək şah divanında. Üzünə dayanar şah divanında, Cibindən çıxarar yazarı "yazar". Osman keçər günlər zaman əsimi, Arıda dillənər zamanə simi... Zamanə ağalıq zamanəsimi?- Sözün doğrusunu yazarı yazar. 13 mart 2018. ----------İT İLƏ----- (təcnis) Paşam, vaxtdı torpaq çəkir özünə, Qılıncını kəskin elə, itilə... Yalmananın arxası nə, özü nə,- Üstünə get, qıy vur, söylə: itil,ə. Orda-burda desələr də Türk iyi, Oğurlarlar Türkdən gələn türkiyi... Başlarında duman olar Türk iyi, Guya yeni ad qoyarlar İtilə... Hiyləgərin quyu qazmaq "cənginə" Əvəz kimi əlini sal cənginə... Bir qədər də"Misri" qat ki,"Cəngi"nə Düşmən qorxub ilim-ilim itilə. Osman,inan itin meyli yaladı, Dişlərində şirə salar yal adı... Nə olsun ki, əllərini yaladı,- Çomaqla gəz dost olsan da it ilə. 14 mart 2018. *İtil-- çay adıdı.

Osman Fərmanoğlu – Təcnislər

18 12 2018 / 21:13 - Nəzm, ƏDƏBİYYAT
                      —-ANA YAZARLAR— İsmayıl yenmədi Ərəbzəngini; İndi qan becərir ərəb zəngini… Min ildi dinşəyir ərəb zəngini- Qulağı göyün də, ...
ÖMRÜM ANILDIĞIM QƏDƏR Beşikdən məzara deyil, Ömrüm anıldığım qədər. Artıb boy verə bildimmi? Zirvəm sanıldığım qədər. Bəlkə də yatdım, bilmədim Bəlkə yan ötdüm, bilmədim. Nə qədər yetdim bilmədim Haqqım – danıldığım qədər. “Dünya fani” – el məsəli, Bu məsəl mənə təsəlli?! Tək bircə hikmətə bəlli – Cəzam – yanıldığım qədər. Cabir! Çaldığın saz susar, Sazda neçə avaz susar. Bundan o yana söz susar – Özüm son olduğum qədər. 09.02.2013 MÜBARƏKMİ? Bilmirəm bu dünyaya Gəlimim mübarəkmi? Gələndən bölünürəm, Bölümüm mübarəkmi? Ac oldum tox içində, Az oldum çox içində. Görəsən yox içində Olumum mübarəkmi? Bir dünya ki, beşgünlük Beşdən hansı seçkinlik?! Olum..., ölüm..., köçkünlük... Zülümüm mübarəkmi?! Təbib məcaz, nə şəfa?! Bu isə zövqü-səfa. Yaşamım cövrü – cəfa, Ölümüm mübarəkmi? 15.01.2013 KÖNLÜMÜN SINAĞIYMIŞAM Bir də ayılıb gördüm ki, Dünyanın qonağıymışam. Qonaq bir gün, qonaq beş gün... Günlərin qınağıymışam. Yolçunun yolu dərkinə, Bu yolda haqqı gör ki nə?! Sonun əvvələ görkünə, Könlümün sınağıymışam. Od mənim ad yalançının Qədri bilinməz yançının. Cabirtək dəyirmançının, Şahadı, çanağıymışam. 17.10.2014 GƏLİR Hicran olan yerdə hər şey yalandı, Hicran yolçusuyam, qəm ordan gəlir. Nə var cütdu, bir vüsalım yalındı Təki ovudaram, cəm ordan gəlir. Göy üzündə lələk-lələk buludam, Haqqım varmı yer üzünü unudam?! Yağmadım da səhraları ovudam Gözlərim göllənib, nəm ordan gəlir. Dərdimdən çəkinmə, dərdim yad deyil Dərdim canımda can, dərdim ad deyil, Kim deyir ki, mənim könlüm od deyil, Kim görüb oranı, kim ordan gəlir? Dünyanı şər evi biləsi Cabir, Dünyanın cövrünün lələsi Cabir, Kəlbəcərtək yurdda öləsi Cabir, Həm orda dəfn olub, həm ordan gəlir. 09.07.2013 DƏRDİMİN Bax sinəmə, ufuldama, ufff… demə! Əlvan-əlvan xınası var dərdimin. Bu fələyin sitəminə offf… demə! Tərs qoyulmuş binası var dərdimin. Açmamış soluxan gülün axtaran, Diyar-diyar düşən elin axtaran, Üstün duman almış gölün axtaran, Bir yaşılbaş sonası var dərdimin. Yançısı yox, dərdi dərddən baş düşüb, Vədə payızaydı, indi qış düşüb. Naxışlanmır, ilmələri çaş düşüb Darda qalan hanası var dərdimin. Halına bax! Dərd içində təklənib, Cabir ona, o Cabirə yüklənib. İncitməyin bayatıya köklənib – Kəlbəcərtək anası var dərdimin. 22.08.2014. Təcnislər YAY GÖZLƏR Od almışam, pərvanə mən, yaxan Sən Bu yanmağı diyar-diyar yay, gözlər! Mürid mənəm, mürşüdmüsən, ya xan sən?! Yığnağını yaz qarşılar, yay gözlər. Al geyinər, başa örtər yar ağı Yarına da içirərmi yar, ağı?! Kaman qaşlar cəllad yarın yarağı, Ox kirpiklər gərilməyə yay gözlər. Bu nə həsrət? Bu nə yanğı? Nə oxxx...du? Bu nə neştər, bu nə qıyıq, nə oxdu! Cabirini oxlamırsa, nə oxdu: Gərilibdi, nə vaxtacan yay gözlər?! 26.05.2013 YAS.., AĞI... Vətən! Var olandan yarın yarandı, Zaman – zaman qövr eləyir yas.., ağı... Qiyafən ələmdən yasdan yarandı, Göy bağlatdı, qara düydü yas, ağı. Bitər olsam, min dən olan bir dənən O sarıdan ümidimdi bir dənəm. Gözlərimdə hicran yükü, bir də nəm Dodağımda gülüşümün yasağı. Cabir! Canı yurd istəyir qıy, nədi? Tərlan bilər qıyya nədi, qıy nədi Qaş çatılar, göz süzülər, qıy nədi? Qıya baxan ya sol gözlər, ya sağı. 20.06.2013 BU LALA, LALA Köynək yaşıl, qucaqlayıb al alı, Yaxa açdı, dilləndirdi a, lalı Taxt üstündə yar dəstinə alalı, Başda taca döndü bu lala, lala. Ələm hansı? Bağrındakı qara?! Xal?! Bağrı kimi bağrımdadı qara xal. Görmüsənmi necə düşür qara xal: Sinəmdə dərdimtək bul, ala-ala. Bu nazəndə gözəl hansı soyundu? Ləngə qoyma, dur sinəmi soy, indi Gözəlliyin qırçın – qırçın soyundu, Dil verdi Cabirtək bu lala, lala. 25.05.2013

Cabir Umud – KÖNLÜMÜN SINAĞIYMIŞAM

18 12 2018 / 20:16 - Nəzm, ƏDƏBİYYAT
                ÖMRÜM ANILDIĞIM QƏDƏR   Beşikdən məzara deyil, Ömrüm anıldığım qədər. Artıb boy verə bildimmi? Zirvəm sanıldığım qədər.   Bəlkə də yatdım, bilmədim Bəlkə ...
SÖZ və DÜŞÜNCƏ Cəlаləddin Rumi sоylu bir аilə оcаğındаn yüksəldiyi, dürüst təhsil аldığı və Rəbbimiz оnа bоl ilhаm və təfəkkür vеrdiyi səbəbiylə, bir yаndаn çох zərif, insаn sərrаfı idi, о biri yаndаn bəşər оğlunun bаşının urvаtı оlаn SÖZü bаyrаq kimi bаşı üzərinə qаldırmışdı. Dünyа pоеziyа хəzinəsinə ölümsüz incilər bəхş еdən bu nəhənq əksər əsərlərində Həzrəti-Sözün vəsfini ötməkdən yоrulmаmışdır. SÖZ bu Həzrəti-Pir üçün istinаdqаhdır; Mövlаnаnı ruhun ənqin fəzаsındа dövr еtdirən ilаhi qаnаddır. Söz, həqiqətən, qеybdən niqаb qаldırıb, cəmаl qöstərir! Аmmа bununlа bеlə, Həzrəti-Sözün qözəqörünməzlikdən dilə, dildən dоdаğа qəlincəyə qədər qеyri-аdi bir hаzırlıq surəsi yаşаnır. Bu surə fərdin yеtkinlik dərəcəsindən, özünü yеtişdirmə səriştəsindən və Аllаhın lütf еtdiyi müdriklik səviyyəsindən аsılıdır. Düşüncə zəminini şərtləndirən çох-çох mətləb vаr. Düşüncə dövrəyə qirəndən – tа söz hаsilə qələnə qədər sаnki tохumun tоrpаqаltı dövrəsinə bənzər «rüşеym və yеtkinləşmə» dövrü kеçir. Müхtəsəri: «Sözün rüşеymi» – «Düşüncə» – «Düşüncədən sözün özünə kеçid» prоsеsi, əslində, Söz möcüzəsinin nüvədən аşkаrlаnmаyа qədər kеçdiyi həssаsiyyət yоludur. Bu yоlun duyğulu qаrğаşаsını Mövlаnа Həzrətləri nеcə bir vəcdlə dilə qətirir! Sözün bu mübаrək zühurunun vаr оluşunu Vəhbi Vаkkаsоğlunun «Еşq çаğlаyаnı Mövlаnа» («Еşq cəlаləsi Mövlаnа») kitаbındаn kiçicik iхtisаrlа bu kitаbа köçürdüm: «Аğzınızı hər аçışınızdа bаşqаlаrı оrаdаn içinizi sеyr еdər.» İnsаn sözü qötür-qоy еdər, bundаn sоnrа tərif еdər. «Üslubi-bəyаn: еynilə insаn» dеyilmişdir – yəni bir kimsənin nə оlduğu sözlərindən bəlli оlаr! Qеrçəkdən də, söylənilən söz оnu söyləyən kimsənin mənəvi dəyərini, dərəcəsini, оnun bütün insаni kеyfiyyətlərini оrtаyа qоyur. İnsаn düşünər və söylər. Söz düşüncədən; düşüncə də sözdən хəbər vеrir! «Bu söz, bu səs düşüncədən bаş qаldırır. Fəqət, sən düşüncə dənizi hаrаdаdır? – bunu bilməzsən bеlə...» «Еlm sаhibi оlаn kimsədən düşüncə dаlğаsı qаbаrıb qаlхdı və sözdən, səsdən ibаrət bir şəklə büründü.» «Sözdən bir şəkil mеydаnа qəldi, yеnə ölüb qеtdi. Dаlğа özünü yеnə dənizə vеrdi, qörünməz оldu...» «Şəkil şəkilsizlikdən mеydаnа qəldi, yеnə şəkilsizliyə qеtdi. Qеrçəkdən biz də еləcə: yеnə Оnа dönəcəyik!..» * * * * Mövlаnа Həzrətləri: «Sən nə düşünürsənsə, о аndа оsаn!» – dеyir və əlаvə еdir: «Əqər qızılqül hаqqındа düşünməkdəsənsə, о аndа qül bаğçаsısаn! Yох, əqər dikəni düşünürsənsə, cəhənnəm kötüyüsən!..» Dаhi Mövlаnа, əlbəttə, simvоllаrlа çаtdırır fikirlərini: təbii ki, burаdа «qızılqül» «yахşılıqlаrın» simvоludur, «dikən» də «pisliklərin». «Tоrpаqdаn şəkər qаmışı dа bаş qаldırır, аdi qаmış dа. Hər yеrin bitkisi оrаnın vеrimli tоrpаq, yахud çоrаq yеr pаrçаsı оlduğunu qöstərir.» «Fikir də ürək ərаzisinin bitkisidir. Bu hаldа о fikirlər ürəyin sirlərini fаş еdir.» «Mənа qаpısını döyərsən, sənə о qаpını аçаrlаr! Təfəkkür qаpısını аç və uçmаğа çаlış ki: səni qаrtаl еtsinlər!!!» «Fikir qаnаdın pаlçığа düşüb, çаmurа bulаşdığı və аğırlаşdığı üçün səni pərvаzlаndırmаğа qücü çаtmаdı. Çünki sən çаmur yеyirsən. Çаmur sənin üçün çörək kimi оlmuşdur...» «Cоcuqlаrın düşündüyü yа südаnаsı, yа kişmiş və qоz, аğlаyıb fəryаd еtməkdir...» «Bu qədərini mən söylədim. Аrtıq sən təfəkkür еt. Fikrin dоnuхubsа, qеt Rəbbimizi zikr еt!» «Çünki zikr fikri hərəkətə qətirir. Zikri dünyаndа dоnuqlаşmış bu fikrin Qünəşi еləməyə qеyrət qöstər!» «Kimdə təfəkkür vаrsа, о kimsə üçün hər şеydə biri ibrət vаrdır!» * * * * Bu nöqtədə Mövlаnа dərqаhınа düşən işıqdа о türk ulusunun bənzərsiz təfəkküründən bir qörkə nəzər sаlmаğınızı istərdim: Dеkаrt (Dеskаrtеs): «Düşünürəmsə, dеməli, о hаldа vаrаm!» Mövlаnа Həzrətləri isə Dеkаrtdаn dörd yüz il öncə bеlə dеyir: «Qаrdаş! Sən аncаq düşüncədən ibаrətsən: qеri qаlаn yönün ət, sümük və tохumаlаrındır...» * * * * ...Аz söz qiymətlidir! Bu səbəbdən Həzrəti-Mövlаnа: «Sözə sükut qаpısındаn qir!» buyurur. Bu, əslində, Həzrəti Məhəmmədin (ə.s.ə.): «Yа хеyir söylə, yа sus!» buyruğunu аçıqlаmаqdır. Mövlаnа hаl və könül dilini dаnışdırmаğа üstünlük vеrir: «Hərfi, səsi, sözü bir-birinə vurub pаrçаlаyаq ki, bunlаrın iştirаkı оlmаdаn səninlə söhbətləşə bilək!» dеyir. Bаşqа sözlə, «Dərviş söhbəti»nə üstünlük vеrir. Çünki məhrəmlik dili bаmbаşqа bir dildir. Dаnışаn könüldən sözsüz, işаrətsiz, yаzısız minlərcə tərcümаn dоğаr. Mövlаnаnın аltı cildə zоrlа sığışdırа bildiyi «Məsnəvi» bеlə «hərfdən, səsdən, sözdən kəsilincə» dəryа оlur. Оndаn sоnrа о sözü söyləyən, о sözü dinləyən və о sözün özü hаmısı birdən cаn оlur... Аğızdаn öncə qulаq çаlışmаlıdır: «Çünki söz söyləmək üçün öncə qərək оlаn dinləməkdir. Sözə sən də dinləmə yоlundаn qir.» «Dinləmə еhtiyаcı duymаdаn аnlаşılаn söz аncаq ümidə və еhtiyаcа qərək duymаyаn Hаqqın sözüdür!» Bu səbəbdən Mövlаnа «Məsnəviyə» «Dinlə!» dеyə bаşlаyır. ...«İnsаnı ən kəsdirmə yоllа tаnıdаn və kеyfiyyətini qöstərən dildir.» «Dil qаzаnın qаpаğınа bənzər: оynаdı, аçıldımı, içində nə yеmək vаr, аnlаrsаn...» «İnsаn dilinin аltındа qizlidir. Bu dil ruh qаpısının pərdəsidir. Bir külək pərdəni qаldırıncа еvin içərisi bizə qörünər.» «Dil dеyilən ət pаrçаsındаn çаylаr kimi hikmət sеlləri ахıb qеdər!..»

Məmməd Aslan – Söz və Düşüncə

16 12 2018 / 12:32 - Nəsr, ƏDƏBİYYAT
Cəlаləddin Rumi sоylu bir аilə оcаğındаn yüksəldiyi, dürüst təhsil аldığı və Rəbbimiz оnаbоl ilhаm və təfəkkür vеrdiyi səbəbiylə, bir yаndаn çохzərif, insаn sərrаfı idi, оbiri yаndаn bəşər оğlunun bаşının urvаtı оlаn SÖZ...
NAĞIL Gəlsənə sənə danışam, Bir qaragöz qız nağılı. Gözlərindən axıb getsin, Bir şıdırğı yaz nağılı. Söyləyim, öyrən qədərin Şahididir gör nələrin- Qara-qara gecələrin Dümağ, bəmbəyaz nağılı. Köksü üstdə buludu var, Köksü altda umudu var. Birdən ölər, unudular, Götür, qardaş, yaz nağılı. ALÇAQ ÜRƏYİM Darıxmışam səninçün, Ay təmiz, ağ ürəyim. Hardasan, ay bənövşə, Nərgiz, zanbağ ürəyim? Kimdi sənə daş atan, Kimdən gəldi xoş xatan, Eşqi qanına qəltan, Köksü dağ-dağ ürəyim? Ağlama, bəsdi, kiri, Dedimmi, sevmə şeri, Ay bir zaman dipdiri, Ay sappasağ ürəyim?! İndi yan-yaxıl belə, İndi çox sıxıl belə. Mərd Şahinə Könülə, Namərd, alçağ ürəyim. QARIŞQALAR Mən sizi öldürmürəm, Yaşayın, qarışqalar. Sizin də bu dünyada Yaşamaq haqqınız var. Sizin də istəyiniz, Sizin də sevginiz var. Yox, sizi öldürmərəm Dünya sevgisiz qalar. Bu dünyanın ən duru, Ən təmiz sevgisi – siz. Bəlkə də siz ALLAH-ın Ən əziz sevgisisiz. Bəlkə də sizi yerə Qəsdən göndərib ALLAH. Göndərib, biz bəndələr Sevginizdən dərs alaq. Bir qarışqa hayına Qarışqa qoşun gəlir. Baxıram bu sevgiyə, Baxıram, xoşum gəlir. İnsan olan insanın Hayına çatmır, bacım. Bəlkə əl tutmaq üçün Qarışqaya əl açım? Dünyanın sevgi yolu Desələr hardan keçir? O, burda – Yer üzündə Qarışqalardan keçir. Yox, sizi öldürmərəm, Yaşayın, qarışqalar! Siz ölsəz Yer üzündə Fikirdən qırış qalar. ALDI, NƏ ALDI?! Dünyanın kəc yolu gətirib məni, Bu səhra ömrümün qumuna saldı. Anamın qoynundan götürüb məni, Atamın əlindən aldı, nə aldı. Mən ki, bu yollara bələd deyildim, Enişi-yoxuşu görmüşdüm harda? Qonşudan gəlməyib, evdə bişməyib, Könlümə uyuşmur hələ yollar da. Məni heç açmadı bu dünya evi, Qaranquş köksündə yaşadım ömrü. Harda bir dağılmış yuva görəndə, Çör-çöp qırığıtək daşıdım ömrü. Ömürdən ölümə gedən yollara Addadım dünyanın içindən keçib. Dünyanı tərk edib getmək istəyim Mənə durnaların köçündən keçib. Dünyanın fırlanan oxu kimiyəm, Dolana bilmədim, Anam, başına. Mən də insanların çoxu kimiyəm, Gəlib yalvarıram, Atam, daşına. Dünyanın kəc yolu gətirib məni, Bu səhra ömrümün qumuna saldı. Anamın qoynundan götürüb məni, Atamın əlindən aldı, nə aldı… BU GÜN… Dünyanın sonu gəldi, Doyunca güldüm bu gün. Tanrı sirr saxlayırdı, Sirrimi bildim bu gün. Toz tutmuşdu izimi, Kül örtmüşdü közümü. Unutmuşdum özümü, Yadıma gəldim bu gün. Bir sehirli yuxuydum, Bir deyildim, çoxuydum. Bu fənada yoxuydum, Var oldum, öldüm bu gün.

Şahinə KÖNÜL Yeni şeirlər

15 12 2018 / 22:31 - Nəzm, ƏDƏBİYYAT
                    NAĞIL Gəlsənə sənə danışam, Bir qaragöz qız nağılı. Gözlərindən axıb getsin, Bir şıdırğı yaz nağılı. Söyləyim, öyrən qədərin Şahididir gör nələrin- Qa...
Elə bölgələr var ki, orda söz qoşmağa, şeir yazmağa qeyri-adi bacarıq kimi baxırlar, ancaq bizim Kəlbəcərdə şeir yazmağa, söz qoşamağ heç də qeyri-adi bacarıq kimi yox, bu, hamının edə biləcəyi bir iş kimi qəbul edilir. Kəlbəcərdə şair kimi tanınmaq üçün sözün bütün mənalarında şair doğulmaq lazımdı. Kəlbəcərin bir unikallığı da onda idi ki, burda sözə bağlılıq, poeziyaya hörmət nəsildən-nəsilə ötürülərək genetik fakta çevrilir. Son dövrlər ədəbi mühitdə diqqəti cəlb edəcək istiqamətlərdən biri, bəlkə də əsaslı şəkildə nəzərə çarpanı üslubların və düşüncələrin müxtəlifliyidir. Burda bir ləngərlik, bədii inersiya, hisslərin, duyğuların çeşidləri nəzərə çarpır.Təbii ki, bu hal ədəbiyyatda sevindirici haldır ki, ədəbiyyata yeni nəfəs, yeni manera ortaya çıxır. Heç şübhəsiz ki, klassiklərimiz, ədəbiyyatımızın ən görkəmli nümayəndələri belə məhz bu axtarışdan sonra parlamışlar. Son dövrlərdə ədəbi mühitin zənginliyində ürəyini sözə verən şairlərdən biri də duyğular səltənətində özünə şeir boyda ev quran Rəsul Murovdağlıdır. Rəsulun şeirlərinin əsas leytmotivini milli düşüncə, folklor gələnəkləri təşkil edir. Xalq şeirinin ən işlək janrı-"qoşma" Rəsulun ən çox müraicət etdiyi janırdı. Rəsulun qoşmalarının başqa qoşma yazanlardan fərqi odur ki, ritmi, intonasiyası, ahəngdarlığı ilə birlikdə Kəlbəcər təbiətinə bənzəyir. Misralar bir-birinə elə bağlanır ki, sanki büllür Tərtər çayı əl çatmaz dağların belinə kəmər kimi dolanır: Bir az sevincim var, alın əlimdən, Zarafat yaraşmır dilimə mənim. Əzin ürəyimin sevinc tağların, Yığın qəm şələsin belimə mənim. El dərdi, yurd həsrəti Rəsul Murovdağlının şeirlərinin varlığına köçüb. Doğrusu, bu yazını qələmə alanda bu başlıq altında yazmağı düşünmüşdüm "Vətəndən uzaqda qalan şairim". Ancaq müəyyən səbəblərdən o başlıq altında yox, məhz "SÖZÜ DƏ MUROVTƏK VUQARLI ŞAIR" adı altında yazmağı daha məqsədə uyğun hesab etdim, çünki Rəsul müəllimin ləqəbi Murovdağlı olmaqla yanaşı, şeirləri də Murov kimi qəlbi və əl çatmazdır.Bəli, az öncə yazımda da qeyd etdim ki, Rəsul müəllim şeirlərinin əksəriyyətini Kəlbəcər həsrətli şeirlər təşkil edir. Axı, niyə də təşkil etməsin?! Çünki, insan gözlərini dünyaya açdığı, havasını udduğu, suyunu içdiyini, gülünü-çiçəyini qoxladığı, ilk məktəbə qədəm qoyduğu yurdunu necə unuda bilər? Təbi ki, bu hal qeyri mümkündür. Gəlin yarın, ürəyimi yoxlayın, Ürəyimdən Kəlbəcərə yol gedir. Arzularım boynun büküb hey baxır, Xəyallarım ana yurda lal gedir. Daşa dönüb qayasında qalmadım, Çiçək olub çəmənindən solmadım. Bircə xoşbəxt arı qədər olmadım, Yuvasına dodağında bal gedir.. Fərqim yoxdu bu dağlarda bir ovdan, Dərdlərimə üz çəkirəm qırovdan. Uşaq vaxtı gətirmişdim Murovdan, Rəsul indi Murovdağa çal gedir... Sanki ağzısüdlü körpə bir uşağın anasından ayrı düşdüb, fəryad qoparıb anasını gəzdiyi kimi. Edib ürəyimi dərd oyum-oyum, İzin ver , havanı qoxlayıb doyum. Dağların mehiylə ətrini duyum, Bir damcı qoxunu ömrümə pay ver, Ay anam Kəlbəcər, hayıma hay ver ! Dünya yaranandan, insan oğluna beşikdən qəbirə qədər yoldaşlıq edən onun tanınmasında böyük rolu olan sözdür. Bəzən isə söz nadanın, anlamazın dilində qorxulu silaha, əfi ilana oxşayır. Ancaq söz aqilin dilində möhtəşəmdir, gözəldir və ölməzdir. Rəsul Murovdağlı da sözdən həqiqi məna da yüksək səviyyədə istifadə edir və yazdıqlarını orijinal yazmağa çalışır. Hətta, bir şeirində özü də qeyd edir ki, kimsədən nəyisə ummadım.. Hər nə vermisənsə bəsdi, ilahi, Birin bəs elədi, yüz istəmirəm. Yazdım varaqlara qəlbimdə nə var, Özgədən bir kəlmə SÖZ istəmədim..! Rəsul Murovdağlının şeirlərin oxuqca bir daha məşhur fikirə qayıdıram ki, şair anadan şair doğulmalıdı. Çünki şairlik ilham qanadları altında seçilmiş bəndələrə Allah tərfindən transfer olunur. Ancaq şeir yazan kəs bu istedadla kifayətlənməməlidir, öz üzərində işləməli, dünyada gedən ədəbi prosesi izləməli, bütün izimlərdən hali olmalıdı. Öz çevrəsində qapanıb qalmamalıdı. Son günlərdə əslən Türkiyəli olan böyük şair Tuğrul Tanyonun bir müsahibəsin oxudum, o da qeyd etmişdir ki, istedadla kifayətlənmək doğru deyil. Ümumiyyətlə şair olmaq üçün axtarışda olmalısan. Rəsul Murovdağlının "Hicran Əsiriyəm Dərd Qalasında" kitabını sözün həqiqi mənasında bir nəfəsə oxudum. Çünki kitabda nəşr olunan şeirlərin ovqatındakı kədər, misra daxili emosiya, yurd-yuva nisgili bir kəlbəcərli kimi mənə çox doğmadı. Poeziyamızda təcnis janrı öz klassik ənənəsini,qoruyub saxlamaqla, xalq şeirində sınaq janrında çevrilib. Bəzi qələm sahibləri cinasları işlətməklə zənn edirlər ki, təcnis yazıblar, hətta öyünənlər də var. Ancaq təcnisin öz qanunauyğunluqları, daxili bir rittmi var ki, bu da hər təcnis yazana müəssər olmur. Gərək misralarda işlənən cinaslar sözün daxili harmoniyasını əks etdirə bilə. Rəsulun təcnislərində başqa təcnislərdən fərqi odur ki, cinaslar ilham köhlənin yalmanına yata-yata mənzil başına çatır. Bəzən şahə də qalxa bilir: Xəyalım dağlarda dönübdü ova, Ovçu ol, biraz da ov ara, baxtım. Şil-şikəst arzuma qəm dəryasında, Ümidsiz gəldiyim avara baxtım. Ömürdən bir daş da, ay ağa, düşdü, Sındı arzularım ayağa düşdü. Piltə də, çıraq da a yağa düşdü, Gecə işıqlandı a vara baxdım. Rəsul Murovdağlı gənc olmasına baxmayaraq, ilhamının “qulu” olan şeirləri ona geniş oxucu kütləsi qazandırıb. Rəsulun dünya görmüş müdrik biri kimi didaktik uslubda yazdığı şeirlər, onu həm də yaşlı nəslin nümayəndələrinə, söz xirdarlarına sevdirmişdir. Rəsul Murovdağlı yaradıcılığnı incələyib, misralarının " altını" qazıb, çox "itmişləri" tapmaq olar. Sonda əziz dostuma uğurlar diləyib bildirirəm ki, Kəlbəcər ədəbi mühitinin yeni yaradıcılığa başlayan yazarları üçün, Aşıq Şəmşir ustalığı, Ənvər Rza, Məmməd Aslan peşəkarlığı, Sücaət, Bəhmən, Əyyub, Yusif Hüseyn zərifliyi əsas istinad nöqtəsi olmuşdur.Ümid edirəm ki, Rəsul Murovdağlı da ustadlar saldığı körpüdən keçib, apaydın bir sənət yoluna yolçuluq edəcək. Eyvaz Əyyub

Eyvaz Əyyub “Sözü də Murovtək vüqarlı şair”

15 12 2018 / 13:14 - ƏDƏBİYYAT
Elə bölgələr var ki, orda söz qoşmağa, şeir yazmağa qeyri-adi bacarıq kimi baxırlar, ancaq bizim Kəlbəcərdə şeir yazmağa, söz qoşamağ heç də qeyri-adi bacarıq kimi yox, bu, hamının edə biləcəyi bir iş kimi qəbul edilir. ...