AKİF ABBASOV – NƏ ZAMAN DÜŞƏCƏKSƏN?

(hekayə) Metroda basa-bas idi. Hamı eyni vaxtda – saat 18-də işdən çıxdığından metroya üz tutur, basırıq yaranırdı. Bu qədər insanı avtobuslar aparıb mənzil başına çatdıra bilməzdi. Tutumuna görə, tıxaclar səbəbind...

Aytac İbrahim – Vətənə haray (şeirlər)

Yenə kövrəlib o uşaq, elə ağlar için-için… Sürünür yollarında, ömrüm-günüm, elə sürünür, elə dizin-dizin. Ay insafsız, tapa bilmir bu tifil axı hardadır, hardadır sənin izin? Ax-x bu  izlər qanla doldu, yad tapdadı...

YOXLAMA – AKİF ABBASOVun hekayəsi

Səid özünə yer tapa bilmirdi. Anası açıq-aydın  tərslik edirdi. Səid srağagün küçədən 5 manat pul tapmışdı. Yerdə pulu görəndə və onu götürəndə ətrafına çox boylanmışdı. Bir ins-cins görməmişdi ki, pul tapdığını desin və...

AKİF ABBASOV – SİZDƏ QURU ÇÖRƏK OLMAZ?

 (hekayə)             Məriş kişi xoruzpipiyi çay dolu fincanı qabağına çəkdi.  Tünd çayı xoşlardı. Çoxdanın söhbətidir. Təzə evlənmişdilər. Bir dəfə Pərinin gətirdiyi çayı geri qaytararaq: “Xanım, bu çay polis  görüb nəd...

AKİF ABBASOV – TELEVİZOR QIZIB

(hekayə)          Məriş kişi evə gec gəlmişdi. Bu gün işi çox olmuşdu. Odur ki, yorulub əldən düşmüşdü, həm də bərk acmışdı. Ağır addımlarla pilləkənləri çıxanda bir də gördü ki, qapının ağzında 5-10 cüt nimdaş ayaqqabı,...

AKİF ABBASOV – EVDƏN YEMƏMİŞ ÇIXMIR

(hekayə)             Məriş kişi özünü həyətə salan kimi qışqırdı: -Pəri, ay Pəri! Pəri tez özünü yetirdi: – Hə, Məriş! Nolub? Məriş üz-gözünün tərini köynəyinin qolu ilə silib: -Heç nə olmayıb, – dedi. -Acınd...

AKİF ABBASOV – HANSINI KİMƏ?

(hekayə)          Ramil sadəlövh idi, həm də bir söz deyəndə ona gec çatırdı. Bir dəfə şöbə müdiri Müslüm müəllim Ramili yanına çağırıb soruşdu: -Nəşriyyatda Sərdarla, Bəhramı tanıyırsan? Ramil cəld: -Əlbəttə, Müslüm müə...