ANAR — “Göz muncuğu” (povest)

“Əgər Allah sizin qulaqlarınızı və gözlərinizi əlinizdən alsa, ürəklərinizə möhür vursa, onları sizə Allahdan başqa kim qaytara bilər?”  QURANİ-KƏRİM. Əl Ənam surəsi. 46 «Horatsio, yerlərdə və göylərdə bir çox elə şeylər...

Ramiz Qusarçaylı — Əyalət şairinə MƏKTUB

Bayırda qar yağır Bayırda qar yağır, evə gün düşüb, Bayırda qar yağır, baxışlarda yaz. Bu işıq yollara gözündən düşüb,- Ağlıq belə olmaz, qar belə olmaz. Yel döyür üşüyən torpağı, daşı, İtib qar içində gəldiyin cığır. Ba...

Çinarə Ömray — “Fərəcin butkası” (Hekayə)

Babamla nənəmin yanında böyümüşəm. Atamgilin məndən uzaqda olmadığındanmı, ya nədənsə həmişə nənəm məni ehtiyatla saxlayırdı. Bir sözü vardı: “Amanat uşaqdı, ehtiyatlı olun”. Nazımla çox oynayırdı, xətrimə dəyəni acılayı...

Məmməd Aslan — Söz qəsrində qovğa

Şair səlahiyyəti Zamandan dikələn əyrini, düzü Şair deməyəcək, bəs kim deyəcək?! Xalqın dar günündə gərəkli sözü Şair demədisə, him-cim deyəcək! Gəlib hay verməyə min haya şair! Dilmancdı qövmünə,dünyaya şair! Tanrıdan v...

Rəşad Səfər — Xərçəng tropiki

   Köhnə kitabçılarda dolaşmaq, xəbərin olmadan qızıl yatağının üstündə yerimək kimi bir şeydir. Tənbəllik etməyib bir az qurdalansan, qarşına elə bir xəzinə çıxa bilər ki, nə zamansa ona toxunmaq heç yuxuna da girməzdi....

Nurafiz — Tənhalığım tək qalıb

Dİ, yeri get, ay könül! Baxma sözə-gapıma. Ayrılığı qılıqla, Elçi göndər qapıma. Bu sevdaya uduzaq, Dərd, qəm dönsün qonağa. Dəli olub desinlər, Üz qoyaq xoş qınağa. Qəm ləlisin beləcə, Bu yığvalın dalınca. Yeri-göyü bir...

Tural Şahtaxtinski — Uzaqda bir şəhər (hekayə)

        Gəl, sənə bu şəhərin bir gününü danışım. Bilirəm sənə də maraqlı gələcək. Bəlkə sən də öz yaşadığın şəhər haqqında danışacaqsan. Bazar günü idi. Evin pəncərəsindən məhəllədə oynayan uşaqlara baxırdım. Hələ səhər ...

Kənan Hacı — Yeni il gecəsi tənha qalanlara

Şərikli ömür Bir taleyə ortaq olub şərikli ömür sürənlərin yatağı ayrıdısa, demək ömür ziyana işləyir, canında günəmuzd tər tökür kədər, bəxt atından kim yıxılsa, bir də görər ki, atı yox, yolları qamçılayır, bir ömrə şə...

Vəfa Mürsəlqızı — Namus (hekayə)

 Gözlərini açmağa çalışsa da hörra kimi gözünə dolan sübh yuxusundan can qurtara bilmirdi. Yuxu onun üçün sığınacaq idi. Gündəlik dəhşətlərdən, acılardan, qorxulardan gizləndiyi sığınacaq. İçində tez- tez yatıb ayılmamaq...

Qulu Ağsəs — Günaydın (mənsur şeir)

  Yazı özünüifadədi, ya özünüinşa? Hərdən özümdən xəbər aldığım bu sualın qabağında ifadəylə inşanın fərqini tutmayan orta məktəb uşağı kimi boynumu büküb dururam. Yazı – əlbəttə, yazıdısa – ilk növbədə, Allahın payıdı, ...