İradə AYTEL – ŞUŞANIN AYAQLARI (hekayə)

  Şəhid Analarına – Şəhid Analara ithaf olunur…   – Ata, sənin ayaqların hanı? – Şuşaya vermişəm, oğlum. – Şuşanın öz ayaqlarına nə olub ki, sənin ayaqlarını alıb? – Şuşanın ayaqlarını düşmə...

AKİF ABBASOV – TƏKƏR (hekayə)

           Tapdıq kişi  oğlu Arazı çağırıb: -Ay bala, Çiçəkli kəndinə get, Bahəddinə de ki, gəlib bizim taxılı kombaynla biçsin. Bahəddinin evini tanıyırsan. Evdə olacaq. Araz tez: -Baş üstə, ata, -dedi və yola düzəldi. ...

Akif ABBASOV – QABAN OVU

(hekayə) Kənd camaatı lap boğaza yığılmışdı. Ova icazə verilmədiyindən meşədə  vəhşi heyvanlar çoxalmışdı.  Xüsusən axşamlar, gecə yarısı kəndə  sakitlik çökəndə, adamlar yatanda qaban, canavar, tülkü, çaqqal həyət-bacal...

Nüşabə Əsəd Məmmədli – NOKTYURN

(hekayə) Qəfil zəng Raufu yuxudan ayıltdı. Səhər təzə açılırdı. Telefondakı adı görəndə, bütün cismini həyəcan, narahatlıq bürüdü. Ariz idi zəng edən. – Mən sənnən mütləq görüşməliyəm. Yəni bu görüşə görə gəlmişəm ...

AKİF ABBASOV – NƏ ZAMAN DÜŞƏCƏKSƏN?

(hekayə) Metroda basa-bas idi. Hamı eyni vaxtda – saat 18-də işdən çıxdığından metroya üz tutur, basırıq yaranırdı. Bu qədər insanı avtobuslar aparıb mənzil başına çatdıra bilməzdi. Tutumuna görə, tıxaclar səbəbind...

YOXLAMA – AKİF ABBASOVun hekayəsi

Səid özünə yer tapa bilmirdi. Anası açıq-aydın  tərslik edirdi. Səid srağagün küçədən 5 manat pul tapmışdı. Yerdə pulu görəndə və onu götürəndə ətrafına çox boylanmışdı. Bir ins-cins görməmişdi ki, pul tapdığını desin və...

AKİF ABBASOV – SİZDƏ QURU ÇÖRƏK OLMAZ?

 (hekayə)             Məriş kişi xoruzpipiyi çay dolu fincanı qabağına çəkdi.  Tünd çayı xoşlardı. Çoxdanın söhbətidir. Təzə evlənmişdilər. Bir dəfə Pərinin gətirdiyi çayı geri qaytararaq: “Xanım, bu çay polis  görüb nəd...

AKİF ABBASOV – TELEVİZOR QIZIB

(hekayə)          Məriş kişi evə gec gəlmişdi. Bu gün işi çox olmuşdu. Odur ki, yorulub əldən düşmüşdü, həm də bərk acmışdı. Ağır addımlarla pilləkənləri çıxanda bir də gördü ki, qapının ağzında 5-10 cüt nimdaş ayaqqabı,...

AKİF ABBASOV – EVDƏN YEMƏMİŞ ÇIXMIR

(hekayə)             Məriş kişi özünü həyətə salan kimi qışqırdı: -Pəri, ay Pəri! Pəri tez özünü yetirdi: – Hə, Məriş! Nolub? Məriş üz-gözünün tərini köynəyinin qolu ilə silib: -Heç nə olmayıb, – dedi. -Acınd...

AKİF ABBASOV – HANSINI KİMƏ?

(hekayə)          Ramil sadəlövh idi, həm də bir söz deyəndə ona gec çatırdı. Bir dəfə şöbə müdiri Müslüm müəllim Ramili yanına çağırıb soruşdu: -Nəşriyyatda Sərdarla, Bəhramı tanıyırsan? Ramil cəld: -Əlbəttə, Müslüm müə...

AKİF ABBASOV – BƏS SƏN HARANI QURTARMISAN?

(hekayə)          Oqtay da tələbə idi, Sevinc də. Hərəsi Bakıya başqa-başqa  rayonlardan gəlmişdi.  Ali məktəbdə təhsil alırdılar. Oqtay kirayə ev tutmuşdu, Sevinc  “Qızlar yataqxanası”nda qalırdı. Atası imkanlı olduğund...

AKİF ABBASOV – ŞİRİN BAŞI

(hekayə)          Üç yoldaş – Əli, Vəli, Pirvəli meşədə dolaşır, ağac kəsib, odun doğrayır, satıb ev-eşiklərini dolandırırdılar. Pirvəli əfəl olduğundan işə yaramırdı, ona  tapşırmışdılar ki,  yemək hazırlamaqla məşğul o...

AKİF ABBASOV – ALLAHIN RUZUSU

(hekayə)          Bəd Xərcov borcun içində boğulurdu. Zəng zəng dalınca gəlirdi. Bəzilərinə  cavabında yalan vəd verir, hikəliləri, özündən bədgümanları, aşıb-kəsənləri cavabsız qoyurdu. Amma özü də bilirdi işi fırıqdır,...